Η ευθύνη της Αριστεράς στη σημερινή κρίση - Του ΤΑΚΗ ΦΩΤΟΠΟΥΛΟΥ

Έντυπη Έκδοση Ελευθεροτυπία, Σάββατο 19 Ιουνίου 2010

Η ευθύνη της Αριστεράς στη σημερινή κρίση

Του ΤΑΚΗ ΦΩΤΟΠΟΥΛΟΥ

Ενώ οι ντόπιες και ξένες ελίτ ήδη άρχισαν να τρίβουν τα χέρια τους για την επιτυχία της κοινοβουλευτικής χούντας στην επιβολή των πιο κτηνωδών μέτρων που έχει γνωρίσει η Ευρώπη, ήδη αρχίζουν όλο και περισσότεροι ν' αντιλαμβάνονται το μέγεθος της εξαπάτησης.

Ετσι, ο αρχηγός της «χούντας» ήδη γουχαΐζεται στις δημόσιες εμφανίσεις του σε αστικά κέντρα -σύνηθες βέβαια φαινόμενο σε χώρες όπως η Βρετανία, όπου το γιουχάισμα των επαγγελματιών πολιτικών (συνοδευόμενο συνήθως με κάποια ζαρζαβατικά, αβγά κ.λπ.) είναι παράδοση. Ομως τα ΜΜΕ της ημι-ολοκληρωτικής «δημοκρατίας» μας φροντίζουν να μη μας ενημερώνουν για παρόμοια συμβάντα, ενώ οι στημένες δημοσκοπήσεις τον εμφανίζουν να μη χάνει σε δημοτικότητα, «προφανώς» γιατί ο ελληνικός λαός είναι ηλίθιος και -αντίθετα με τον ισπανικό, όπου η δημοτικότητα Θαπατέρο για ανώδυνα, σχετικά με τα δικά μας, μέτρα έχει κατακρημνιστεί- επιδοκιμάζει μαζοχιστικά τη «χούντα» του! Παρ' όλα αυτά, είναι αλήθεια ότι ούτε οι ίδιες οι ελίτ περίμεναν ότι αυτοί οι κρίσιμοι πρώτοι μήνες θα περνούσαν με απόλυτα ελεγχόμενες (από τα κόμματα εξουσίας και τους τοποτηρητές τους στα συνδικάτα) σποραδικές απεργίες και διαδηλώσεις, τις οποίες η ημι-ολοκληρωτική κυβέρνηση περιορίζει παραπέρα με τη μαζική αστυνομοκρατία που έχει εξαπολύσει, σε συνδυασμό με την γκρίζα και μαύρη προπαγάνδα που χρησιμοποιεί, με τη βοήθεια της Ε.Ε., του ΔΝΤ και των απεριόριστων κονδυλίων που μασούν τα πολλαπλασιαζόμενα παπαγαλάκια στα ΜΜΕ, για τα οποία η κρίση είναι πράγματι ευκαιρία! Δεν είναι λοιπόν περίεργο ότι τώρα βγήκε το κύριο όργανο της υπερεθνικής ελίτ, οι «New York Times», να πλέξει το εγκώμιο για το θάρρος του «να διαλύσει το ελληνικό σύστημα κοινωνικής πρόνοιας που ίδρυσε ο πατέρας του»,1 μόλις κρύβοντας τον ενθουσιασμό τους για την επιτυχία του protege τους!

Το διαγραφόμενο επομένως τη στιγμή αυτή σενάριο -αν δεν αλλάξουν ριζικά οι κανόνες του παιχνιδιού- είναι ότι τα βάρβαρα μέτρα θα περάσουν και μόνο εάν αργότερα διαπιστωθεί ότι ούτε με αυτά μπορεί να ξεπληρωθεί το χρέος, θα γίνει μια συμφωνημένη επαναδιαπραγμάτευσή του για επιμήκυνση, η οποία θα αφήσει όμως ανέπαφες τις θεσμικές αλλαγές που καταστρέφουν τις οποιεσδήποτε κοινωνικές κατακτήσεις στις εργασιακές σχέσεις, στο ασφαλιστικό, στην υγεία, στην παιδεία κ.λπ. Ο μόνος επομένως τρόπος που έχουν οι πολίτες για να αλλάξουν τους κανόνες του παιχνιδιού είναι η γενική απεργία διαρκείας, που θα ξεπερνούσε τους κομματικούς εγκάθετους στα συνδικάτα και θα παρέλυε τον κρατικό μηχανισμό, με αίτημα το άμεσο δημοψήφισμα για την απόσυρση του συνόλου των μέτρων. Η έγκριση του αιτήματος για απόσυρση θα οδηγούσε σε ανατροπή της κοινοβουλευτικής χούντας που τα εισήγαγε με περισσό θράσος, για χάρη των ντόπιων και ξένων ελίτ που υπηρετεί, και θα ξεκινούσε τη δυναμική ανάδειξης μιας κυβέρνησης λαϊκής ενότητας που θα στηριζόταν, πρώτον, στις μη υποτελείς δυνάμεις της βάσης των κομμάτων εξουσίας (που θα υποχρέωναν τους επαγγελματίες πολιτικούς στη Βουλή σε αντίστοιχη ψήφο στήριξης της νέας κυβέρνησης) και, δεύτερον, στις αντίστοιχες δυνάμεις της Αριστεράς.

Το ζητούμενο όμως είναι με ποια δέσμευση θα αναλάμβανε την εξουσία παρόμοια κυβέρνηση. Και εδώ, η παραδοσιακή Αριστερά (ρεφορμιστική αλλά και αντισυστημική -δηλαδή η Αριστερά που αμφισβητεί ρητά το σύστημα της οικονομίας της αγοράς και την αντιπροσωπευτική «δημοκρατία») βασικά δεν έχει να προτείνει ένα συνεπές πρόγραμμα που όχι μόνο θα ξεπερνούσε τη σημερινή κρίση, αλλά και θα έβαζε τις προϋποθέσεις για το οριστικό ξεπέρασμα της χρόνιας κρίσης της ελληνικής οικονομίας. Ετσι, η ρεφορμιστική Αριστερά ουσιαστικά δέχεται τη θεωρία του μονόδρομου και απλά διαφωνεί με την πρακτική αντιμετώπισής του, προτείνοντας ανοησίες του τύπου Νιου Ντιλ, ή της παρωδίας κεϊνσιανής πολιτικής που υιοθετεί ο Ομπάμα με τα «ξένα κόλλυβα» των κινεζικών καταθέσεων στα αμερικανικά κρατικά ομόλογα. Και αυτό, γιατί η απόρριψη του μονόδρομου προϋποθέτει την κατάρριψη των δύο πυλώνων της αναπτυξιακής φούσκας στους οποίους στηριζόταν το εξωστρεφές οικονομικό μοντέλο ανάπτυξης που υιοθέτησαν οι πολιτικές και οικονομικές ελίτ στη μεταπολεμική περίοδο: την ένταξή μας στην Ε.Ε. και την ΟΝΕ και τη συνακόλουθη απελευθέρωση των αγορών κεφαλαίου, εμπορευμάτων και εργασίας.

Αλλά και στην αντισυστημική Αριστερά δεν λείπουν οι αντιφατικές θέσεις, που μόνο σύγχυση και αποπροσανατολισμό προκαλούν. Ετσι, ανάγοντας σε «επαναστατική» πανάκεια τη στάση πληρωμών, ομάδα οικονομολόγων και επιστημόνων2 (Μπιτσάκης, Ρούσης, Καζάκης κ.ά.) αλλά και άλλοι οικονομολόγοι του ίδιου χώρου (Λαπαβίτσας3 κ.ά.) ζητούν την έξοδο από την ΟΝΕ και το ευρώ, καθώς και απαγόρευση της φυγής κεφαλαίων. Δεν ζητούν δηλαδή ούτε την έξοδο από την Ε.Ε. αλλά ούτε και μόνιμους κοινωνικούς ελέγχους στην αγορά κεφαλαίων και τις άλλες αγορές, που θα ήταν βέβαια ασύμβατοι με την Ε.Ε., τη συμμετοχή μας στην οποία παίρνουν δεδομένη! Το ίδιο αντιφατικές με τη συμμετοχή στην Ε.Ε. είναι οι προτάσεις τους για (πραγματικές, σε αντίθεση με τις σημερινές εικονικές) κρατικοποιήσεις των τραπεζών και την επανεθνικοποίηση στρατηγικών επιχειρήσεων (ΟΤΕ, Ολυμπιακή κ.ά.)! Δεν είναι λοιπόν περίεργο ότι αντί να απαιτούν την αποπληρωμή του χρέους από τις ντόπιες και ξένες ελίτ και τα προνομιούχα κοινωνικά στρώματα, κάποιοι από αυτούς μιλούν για πλήρη διαγραφή του χρέους, «ξεχνώντας» ότι παρόμοια μέτρα έχουν ληφθεί μόνο σε επαναστατικές συνθήκες (και όχι βέβαια μέσα στην Ε.Ε.!), που δεν έχουν όμως σχέση με τις σημερινές συνθήκες όπου κινδυνεύουμε ακόμη και τα μέτρα με τα οποία θα πτωχεύσουν τα λαϊκά στρώματα να περάσουν «αβρόχοις ποσί» για τις ελίτ...

Το κυριότερο όμως είναι ότι τα μέτρα αυτά ουσιαστικά στοχεύουν μόνο στο ξεπέρασμα της σημερινής κρίσης, ενώ το ζητούμενο είναι η δημιουργία των προϋποθέσεων για ένα εντελώς διαφορετικό οικονομικό μοντέλο, που θα στηρίζεται στην οικονομική αυτοδυναμία και στην τελική εξάλειψη της ανάγκης δανεισμού. Παρόμοιο εγχείρημα ήταν αδύνατο ακόμη και πριν από 2-3 χρόνια, όταν η ενσωμάτωση της χώρας στη διεθνοποιημένη οικονομία της αγοράς ήταν δεδομένη στη συνείδηση της συντριπτικής πλειοψηφίας του λαού. Σήμερα όμως τίποτα δεν είναι πια δεδομένο και επομένως ούτε η ένταξή μας στην Ε.Ε./ΟΝΕ, που έφερε την κατάλυση κάθε εθνικής κυριαρχίας στο οικονομικό επίπεδο, ούτε η απελευθέρωση των αγορών (κεφαλαίου, εμπορευμάτων και εργασίας), που έφεραν τις «ελαστικές» εργασιακές σχέσεις και την αγοραιοποίηση του ασφαλιστικού, της παιδείας, της υγείας και των κοινωνικών υπηρεσιών, καθώς και την καταστροφή της παραγωγικής μας δομής. Αυτό δεν σημαίνει «κλείσιμο των συνόρων», όπως διαστρεβλώνουν πολλοί τη διαδικασία αυτή, αλλά ανάκτηση του κοινωνικού ελέγχου στην οικονομία που σήμερα είναι αδύνατος με ανοικτές και απελευθερωμένες αγορές. Το ποια μορφή θα πάρει τελικά ο κοινωνικός έλεγχος στην οικονομία είναι θέμα που θα αποφασιστεί από την ίδια την κοινωνία, και κυρίως, εάν οι αγορές είναι ο καλύτερος τρόπος κατανομής των οικονομικών πόρων και κατά πόσον είναι συμβατές με μια πραγματική οικονομική δημοκρατία.

Εάν δεχτούμε τα παραπάνω, τα υπόλοιπα μέτρα είναι αυτονόητα: υποτίμηση της «νέας δραχμής», που θα συνοδευόταν με επιχορηγήσεις των εισαγόμενων ειδών πρώτης ανάγκης, χρηματοδοτούμενες από ένα βαρύ φόρο στα είδη πολυτελείας, δραχμοποίηση του χρέους για να μην κερδίσουν οι πιστωτές από την υποτίμηση και να ελέγχουμε το χρέος, κοινωνικοποίηση των τραπεζών για ν' αποφευχθεί η κερδοσκοπία σε βάρος των ελληνικών καταθέσεων κ.λπ. Αφού έχει θωρακιστεί η οικονομία με αυτά τα άμεσα μέτρα, τότε, από θέση ισχύος, μπορούμε να επαναδιαπραγματευθούμε το χρέος με στόχους α) τη δραστική μείωσή του (για να πληρώσουν οι ξένες ελίτ) και β) τη σταδιακή αποπληρωμή του με έσοδα που θα προέλθουν αποκλειστικά από έναν άκρως προοδευτικό έκτακτο φόρο ακίνητης και κινητής περιουσίας, μετά από καταγραφή/εγγραφή (και όχι απλή αύξηση φορολογίας κεφαλαίου!4) - για να πληρώσουν οι ντόπιες ελίτ και τα προνομιούχα στρώματα.

1. Suzanne Daley, «Greek Leader Finds Balm for Deficit: Straight Talk», New York Times, 15/6/2010

2. Πρωτοβουλία οικονομολόγων - επιστημόνων: «Παύση πληρωμών - έξοδος από το ευρώ», 15/5/2010

3. βλ. Ερευνα για την Αριστερά και την Κρίση, «Ε», 19/5/2010

4. Πρωτοβουλία οικονομολόγων, ό.π.

http://www.inclusivedemocracy.org/fotopoulos/

Εργαλεία βασανιστηρίων: το επικερδές εμπόριο των Ευρωπαίων...

Έντυπη Έκδοση Ελευθεροτυπία, Σάββατο 26 Ιουνίου 2010

Εργαλεία βασανιστηρίων: το επικερδές εμπόριο των Ευρωπαίων...

Του ΝΙΚΟΥ ΡΟΥΣΣΗ

Ευρωπαϊκές εταιρείες δραστηριοποιούνται επιχειρηματικά και... κερδίζουν αμύθητα ποσά από το εμπόριο εργαλείων που χρησιμοποιούνται σε βασανιστήρια, είτε εξάγοντάς τα προς καθεστώτα που δεν φημίζονται για την... προσήλωσή τους στον σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων είτε εισάγοντάς τα και διαθέτοντάς τα προς τις αστυνομικές ευρωπαϊκές αρχές.

Στην γκάμα των ειδών που εισάγονται και εξάγονται από και προς τις ευρωπαϊκές χώρες περιλαμβάνονται συσκευές καταστολής μέσω ηλεκτροσόκ, ράβδοι με καρφιά, συσκευές ακινητοποίησης... υπόπτων στον τοίχο ή στο πάτωμα, ορισμένοι τύποι πέδης για τα πόδια και τα δάχτυλα, χειροπέδες για τους αντίχειρες, όργανα σύνθλιψης των δακτύλων, χημικά που προκαλούν ερεθισμό ή ακινητοποίηση των κάτω άκρων, τα οποία και διατίθενται μέσω του διεθνούς εμπορίου και δεν έχουν άλλη πρακτική χρήση πλην του βασανισμού και της κακομεταχείρισης.

Οι ανατριχιαστικές αυτές αποκαλύψεις προέκυψαν μέσα από το «σκεπτικό» ενός κοινού ψηφίσματος των τεσσάρων μεγαλύτερων πολιτικών ομάδων του Ευρωκοινοβουλίου που ενέκρινε χθες η Ολομέλεια, στο πλαίσιο της προσπάθειάς της να βάλει ένα φρένο σ' αυτό το εφιαλτικό αλισβερίσι.

Ενδεικτικό της απροθυμίας των ευρωπαϊκών κρατών να σεβαστούν τις προτροπές των διεθνών οργανισμών και να μην επιτρέπουν την εμπορία τέτοιου είδους «εργαλείων» αποτελεί και το γεγονός ότι:

Μόνο 12 κράτη-μέλη της Ε.Ε. είχαν θέσει σε ισχύ, μέχρι τις 29 Αυγούστου 2006, την κοινοτική νομοθεσία που προβλέπει την επιβολή κυρώσεων σ' όσους ασχολούνται μ' αυτό το εμπόριο.

Μόλις 7 κράτη-μέλη είχαν εκπονήσει δημόσιες ετήσιες εκθέσεις δραστηριοτήτων για τις επιχειρήσεις που είχαν λάβει άδεια διεξαγωγής εμπορίου επιτρεπόμενων (;) εργαλείων για βασανιστήρια.

Με το χθεσινό της ψήφισμα η ολομέλεια παροτρύνει την Επιτροπή να διεξαγάγει επειγόντως έρευνα, προκειμένου να διαπιστωθεί εάν και πότε μεταφέρθηκαν σε οποιοδήποτε κράτος-μέλος ζώνες αναισθητοποίησης μέσω ηλεκτροσόκ ή εξαρτήματά τους, άλλες συσκευές καταστολής μέσω ηλεκτροσόκ, ή αν χρησιμοποιήθηκαν τέτοιες συσκευές από τις αστυνομικές ή σωφρονιστικές αρχές στις χώρες αυτές, και να αναφέρει τα συμπεράσματά της στο Κοινοβούλιο.

sisour@orange.fr

Φράσεις - κλισέ & ουσία

Έντυπη Έκδοση Ελευθεροτυπία, Σάββατο 26 Ιουνίου 2010

Φράσεις-κλισέ και ουσία

Του ΓΙΑΝΝΗ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗ pantelak@ enet.gr

Η επιστολή θανάτου που έφθασε έξω από το γραφείο του υπουργού Προστασίας του Πολίτη, πρόταξε για ακόμα μία φορά στο καθημερινό μας λεξιλόγιο τη λέξη τρομοκρατία.

…Δεν είναι τρομοκρατική πράξη να κινδυνεύουν -όπως επίσημα χείλη εκτιμούν- πάνω από ένα εκατομμύριο άνθρωποι να μείνουν πολύ σύντομα στην ανεργία και την ανέχεια;

Δεν αποτελεί ενός είδους τρομοκρατία ο κοινωνικός αποκλεισμός εκατομμύριων ανθρώπων που διαβιούν κάτω από τα όρια της φτώχειας;

Αν δεν είναι τρομοκρατία, τι είναι η ραγδαία αύξηση της ανέχειας, των ποσοστών των άστεγων, εκείνων που αναζητούν διατροφή στα σκουπίδια, εκείνων που αναγκάζονται να πάρουν τον δρόμο μιας νέας μετανάστευσης για να βρουν δουλειά;

Ο Καιρός - Κ. Ελευθεροτυπία 27/6/2010

Έντυπη Έκδοση Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία, Κυριακή 27 Ιουνίου 2010

Ο Καιρός

• Ο Καιρός.

  Για όσους δεν έχουν τη σχετική γνώση και για όσους δεν έχουν την απαιτούμενη μνήμη, τα συνταξιοδοτικά και λοιπά ταμεία, από τα οποία εξαρτώνταν και εξαρτώνται η υγεία και το μέλλον των εργαζομένων στα δύσκολα χρόνια, βρίσκονται σε δεινή θέση όχι τόσο εξαιτίας των υψηλών παροχών τους και των σκανδαλωδών ξοδεμάτων σε παχυλές συντάξεις και ανεξέλεγκτα ιατροφαρμακευτικά έξοδα.
  Τα ταμεία βρίσκονται σε τραγική θέση κυρίως εξαιτίας της κλοπής των χρημάτων τους από τις κυβερνήσεις διαχρονικά και μέχρι τη δεκαετία του 1980, οπότε και οι εισφορές εκατομμυρίων επί εκατομμύρια εργαζομένων συσσωρεύονταν στην Τράπεζα της Ελλάδος, άτοκα υποχρεωτικώς, και χρησιμοποιούνταν για να βουλώνονται οι τρύπες της κομματικής κακοδιαχείρισης και της απατεωνιάς.
  Τρισεκατομμύρια δραχμών ασφαλισμένων και εργοδοτών παρέμειναν έτσι στάσιμα, ανεκμετάλλευτα, πληθωρισμικά για δεκαετίες, ενώ μπορούσαν να αποδίδουν αξιοπρεπείς συντάξεις και περιθάλψεις, και ταυτόχρονα να είναι επενδυτικοί πυρήνες για έργα στη χώρα.
  Ποιοι ήταν οι υπεύθυνοι γι' αυτό το σκάνδαλο και για την απαξίωση της τεράστιας περιουσίας των ταμείων; Τα μεγάλα κόμματα που κυβερνούσαν. Ποιοι είναι αυτοί, που σκίζουν τα ρούχα τους για το ασφαλιστικό σύστημα, ρίχνοντας το ανάθεμα στα ίδια τα ταμεία; Τα μεγάλα κόμματα!
  Οταν αυτά τα κόμματα εδέησαν να απελευθερώσουν τα ταμεία από την αιχμαλωσία τους και τους έδωσαν το δικαίωμα της αυτοδιαχείρισης, άρχισε η επόμενη φάση κρατικής αιχμαλωσίας και αρπαγής: η υποχρεωτική δέσμευση του 77% της περιουσίας των ταμείων σε ομόλογα του ελληνικού Δημοσίου. Οχι επειδή το έπιασε ο πόνος το κράτος μη και χαθούν σε αεριτζίδικες επενδύσεις τα λεφτά, όπως διατείνεται. Αλλά γιατί τα ομόλογα δεν είναι τίποτε άλλο από τον υποχρεωτικό δανεισμό των χρημάτων των ταμείων στο κράτος.
  Τι τα 'χει κάνει το κράτος τα λεφτά των ταμείων; Αυτό το ίδιο κράτος, που αυτά τα λεφτά τα δανείζει χαμηλότοκα εδώ και χρόνια σε επιχειρήσεις για επενδύσεις, χωρίς να τα ελέγχει (δικά του είναι;), με αποτέλεσμα να κλέβονται από αεριτζήδες δήθεν επιχειρηματίες;
  Τι έχει κάνει το δικομματικό (κατ' ευφημισμόν, γιατί διαφορά στα δύο κόμματα δεν υπάρχει) αυτό κράτος με τον εαυτό του, τις επιχειρήσεις του δηλαδή, που χρωστάνε τα μαλλιοκέφαλά τους στα ταμεία και έχουν καταχρεώσει το ΙΚΑ;
  Τι έχει κάνει εμπράκτως εναντίον της εκτεταμένης εισφοροδιαφυγής, την οποία παρακολουθεί σαν απλός θεατής; Τίποτε. Το μόνο που ξέρει να κάνει είναι να κλαψουρίζει ότι φταίει το ασφαλιστικό σύστημα, που χρειάζεται αλλαγή, για να το διαχειριστεί το ίδιο κρατικό σύστημα, που σκαρφίστηκε να δίνει τόκο κάτω από τον πληθωρισμό τη δεκαετία του '80 και που εφηύρε τα δομημένα ομόλογα -πριν από λίγα χρόνια με τον ίδιο, όπως πάντα, στόχο: την αφαίμαξη του εργασιακού κόπου των πολιτών ως εύκολου πόρου, αφού αυτό το αθεράπευτα αντιπαραγωγικό, κομματοκρατούμενο, ρουσφετολογικό, απατεωνίστικο στη νοοτροπία και τεμπελοτρεφόμενο σύστημα ευημερεί, κρατώντας ομήρους το ένα τρίτο του πληθυσμού, καθιστώντας τους συμμέτοχους και συνένοχους στη διαφθορά του.

  ΥΓ Για να ξεσηκώσεις σ' έναν αγώνα χρειάζεσαι ψυχή. Για να τον κερδίσεις, όμως, χρειάζεσαι μυαλό. Τα πολλά τελευταία χρόνια στη χώρα λείπει το πρώτο, αλλά όπου δεν λείπει, λείπει το δεύτερο! Οι κινητοποιήσεις του ΚΚΕ που ματαίωσαν τα δρομολόγια των Ferry Boat της γραμμής είναι τρανή απόδειξη. Ποιος είναι ο στόχος μιας κινητοποίησης; Να βλαφτεί ο αντίπαλος. Ποιος είναι ο αντίπαλος στη συγκεκριμένη περίπτωση; Οι πλοιοκτήτες. Ποιος βλάφτηκε από τη ματαίωση των δρομολογίων; Μόνο οι ταξιδιώτες! Πώς έγινε αυτό; Οι ιδιοκτήτες επιδοτούνται σε μεγάλο ποσοστό για τα δρομολόγια και για το ποσοστό της ζημιάς τους από τη ματαίωση θα αποζημιωθούν από το κράτος. Δηλαδή, θα πληρώσουμε εμείς! Οι -λίγες- μαχόμενες δυνάμεις στην Ελλάδα έχουν μείνει σε πρακτικές της δεκαετίας του '30 και του '70. Που κέρδιζαν με το ντόρο. Αμα θες να πονέσεις τον πλοιοκτήτη μπλόκαρέ του το γιοτ, που πάει βόλτα. Την έδρα της επιχείρησης, απ' όπου διοικεί. Κίνησε απεργία στο μαγαζί του. Πλήξε τις συνεργασίες του. Την τροφοδοσία του. Οι εύκολες λύσεις είναι άλλη μια αρπακόλλα στην πλάτη του λαού.

   
  Ωστε ενδιαφέρεται για τα ταμεία το κρατικό μόρφωμα; Εννέα μήνες τώρα δεν έχει βρει νέο διοικητή για το μεγαλύτερο ταμείο της χώρας, το ΙΚΑ, το οποίο βρίσκεται σε πλήρη διάλυση, αφού η διοίκηση δεν συνεδριάζει ελλείψει απαρτίας!
  Απ' όλη αυτή την μπόχα αναδύεται κλαψιάρικη και τάχα εξοργισμένη η φωνή του υπουργού Εργασίας, ο οποίος προσπαθεί να σώσει τα ταμεία καταργώντας τους συνταξιούχους. Οχι επειδή το θέλει. Για τη φουκαριάρα την τρόικα.
  Τα ταμεία δεν είναι άγια. Μια αντικειμενική έρευνα από δικαστές θα έστελνε πολλές διοικήσεις του παρελθόντος στο εδώλιο. Τα ταμεία, όμως, βρίσκουν και τα κάνουν. Και δεν είναι αμέτοχο -ίσα ίσα- το κράτος για τις σκανδαλώδεις συντάξεις συνδικαλιστών, διευθυντών, διοικητών, αλλά και τις κάθε είδους χαριστικές προς όφελος της κομματικής πελατείας.
  Δεν είναι εκεί το πολύ ζουμί. Είναι στη σκανδαλώδη αφαίμαξη που προαναφέραμε αλλά και σε κάτι ακόμα πιο σοβαρό:
  Γενική απεργία και διαδηλώσεις ξέσπασαν στη Γαλλία για τη μεταρρύθμιση, επί τα χείρω, του Ασφαλιστικού, ενώ στη Γερμανία και τη Βρετανία αυξάνονται μέχρι τα 68 τα όρια ηλικίας για συνταξιοδότηση. Και έπεται συνέχεια.
  Οπως βλέπει και ο πιο αφελής, ο ευρωπαϊκός Χρυσούς Αιών 1960-2010 κατεδαφίζεται με πολύ γρήγορους ρυθμούς σε όλα τα επίπεδα εργασίας και ασφάλισης. Είναι η εποχή της μεγάλης αντεπίθεσης πολύ αιμοδιψών κεφαλαιούχων υπό τη σκέπη των πιο υποταγμένων -για να μην πούμε συνεργατών- κυβερνήσεων, γραφειοκρατών, συνδικάτων. Ολου του εσμού, δηλαδή, που εδώ και 50 χρόνια έχει γίνει, από υπηρέτης του δημόσιου συμφέροντος, καθεστώς.
  Το χειρότερο: Με τους ευρωπαίους πολίτες να σφυρίζουν αδιάφορα. Μέχρι να πέσει ο λύκος για τα καλά στο κοπάδι.
  Υπό πολύ αδιευκρίνιστες συνθήκες ένα δέμα-βόμβα σκότωσε τον υπασπιστή του υπουργού Προστασίας του Πολίτη (αλλά όχι του αστυνομικού) δίπλα από το γραφείο του κ. Χρυσοχοΐδη, μέσα στο υπουργείο.
  Αδιευκρίνιστες, γιατί το ρεπορτάζ δεν έχει καταφέρει να μας πει με βεβαιότητα τι άνοιγε ο άτυχος υπασπιστής. Υπηρεσιακή αλληλογραφία ή ατομική του νεόνυμφου υπουργού;
  Η στήλη είναι οπαδός των ανθρώπινων σχέσεων. Ετσι, οι κραυγές για το αφύλακτο του υπουργείου και για την ανάγκη δρακόντειων μέτρων μπορεί να ακούγονται λογικές, αλλά ακόμα επικρατεί η ανθρωπιά της άνεσης και της χαλαρότητας στη χώρα.
  Το υπουργείο είναι αφύλακτο όπως και όλη η χώρα. Και πλήρωσε το τίμημα. Μήπως τώρα καταλαβαίνει τι σημαίνει και για τον πολίτη να είναι αφύλακτος; Δεν χρειάζεται ντε και καλά γερμανός αστυνομικός. Μπορεί να είναι και Ελληνας. Που απλώς συμπονά τους συγκατοίκους του. Υπάρχει τέτοια κουλτούρα;
  Γ. Παπαδόπουλος Τετράδης tetradis@enet.gr.

ΒΓΑΛΤΕ ΤΑ ΠΕΡΑ ΧΩΡΙΣ ΕΜΑΣ !!!

Νομικές περιπλοκές - Ισλανδία

Έντυπη Έκδοση Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία, Κυριακή 27 Ιουνίου 2010

Νομικές περιπλοκές

Πριν από ενάμισι μήνα δικαστήριο της Ισλανδίας καταλόγισε στον πρώην πρωθυπουργό, στον τέως υπουργό Οικονομικών και στο διοικητή της Κεντρικής Τράπεζας ευθύνες για τη χρεοκοπία της χώρας και παρέπεμψε στη Βουλή την απόφαση για κίνηση ποινικών διαδικασιών.

Την Παρασκευή το Συνταγματικό Δικαστήριο της Ρουμανίας έκρινε αντισυνταγματικό ένα μέρος των δρακόντειων μέτρων λιτότητας που πρότεινε η κυβέρνηση για τον περιορισμό του δημοσίου ελλείμματος σε συμφωνία με το ΔΝΤ. Προειδοποιήσεις για νομικές περιπλοκές από ρυθμίσεις, ειδικά του ασφαλιστικού, κάνουν και εκπρόσωποι των συνδικάτων στην Ελλάδα. «Καμπανάκια» για την κυβέρνηση.

Τ. Τ .

Να γίνουν 200 οι βουλευτές και να συσταθεί Επιτροπή Αλήθειας για να ερευνήσει τα περιουσιακά στοιχεία των πολιτικών

Έντυπη Έκδοση Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία, Κυριακή 20 Ιουνίου 2010

Μέσα & Media

Του ΧΡΗΣΤΟΥ ΞΑΝΘΑΚΗ

ΟΝΤΩΣ ο Γιώργος Βλάχος, ο (και τηλεοπτικός) δημοσιογράφος, είναι ο επικεφαλής του «Κινήματος Πολιτών» που ζητεί να γίνουν 200 οι βουλευτές και να συσταθεί Επιτροπή Αλήθειας για να ερευνήσει τα περιουσιακά στοιχεία των πολιτικών. Οπως με ενημέρωσε, το Κίνημα και τα φυλλάδιά του έχουν πλέον πανελλαδική παρουσία, ενώ την ιδέα για την Επιτροπή Αλήθειας την πήρε από τους Ισλανδούς. Κι από πολιτικές φιλοδοξίες; «Απολύτως καμία», επιμένει, συμπληρώνοντας ότι τις υπογραφές που μαζεύει υπέρ των αρχών του Κινήματος σκοπεύει να τις καταθέσει από Σεπτέμβριο στον πρωθυπουργό και στον πρόεδρο της Δημοκρατίας.

Καπνός τα κονδύλια - Θα καεί πάλι η Ελλάδα

Έντυπη Έκδοση Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία, Κυριακή 20 Ιουνίου 2010

Καπνός τα κονδύλια

Της ΝΤΙΝΑΣ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ

Σε μεγάλο φιάσκο εξελίσσεται το θέμα της αντιπυρικής προστασίας. Απλώς, μέχρι στιγμής σταθήκαμε τυχεροί. Μόλις η πρώτη σπίθα ανάψει και τα δάση αρχίσουν να φλέγονται, όλοι θα αναζητούν ευθύνες...

Υστερα από 20 μέρες αναμένεται να γίνει η κατανομή των εποχικών πυροσβεστών στις δασικές υπηρεσίες.

Μετά την τραγωδία του 2007 και τις τεράστιες καταστροφές του περσινού καλοκαιριού, ο κοινός νους θα πίστευε ότι οι υπεύθυνοι δεν θα είχαν πια άλλοθι και δικαιολογίες. Αλλες φορές αστεία (ποιος δεν θυμάται τον στρατηγό άνεμο) και ενίοτε πιο σοβαροφανή (κακός συντονισμός των εμπλεκόμενων φορέων). Κι όμως. Βρισκόμαστε σχεδόν δύο μήνες μετά την έναρξη της αντιπυρικής περιόδου (1η Μαΐου) και τα περίφημα μέτρα αντιπυρικής προστασίας βρίσκονται ακόμη στα χαρτιά. Τίποτα ακόμη δεν έχει εφαρμοστεί, τίποτα δεν έχει ξεκινήσει!

Σύμφωνα με τα στοιχεία του υπουργείου Περιβάλλοντος και Κλιματικών Αλλαγών, το κονδύλι που διατίθεται φέτος για το συγκεκριμένο σκοπό ανέρχεται στα πέντε εκατομμύρια ευρώ. Τα χρήματα αυτά προέρχονται από τον τακτικό προϋπολογισμό, τον Ειδικό Φορέα Δασών και το πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων. Κατά το υπουργείο, θα ενεργοποιούνταν επίσης μέσα στο Μάιο το πρόγραμμα Αγροτικής Ανάπτυξης «Αλέξανδρος Μπαλτατζής», το οποίο προβλέπει έργα δασικής προστασίας ύψους 190 εκατ. ευρώ. Ταυτόχρονα προβλέπεται η πρόσληψη εποχικού προσωπικού τρίμηνης και οκτάμηνης διάρκειας (766 άτομα).

Τι έχει γίνει; Δασολόγοι διαβεβαιώνουν ότι τα χρήματα αυτά έχουν αποδεσμευθεί μόνο στα χαρτιά. Τα δασαρχεία που είνα υπεύθυνα για τα έργα πρόληψης δεν έχουν πάρει ούτε δραχμή. Τα έργα αυτά περιλαμβάνουν: συντήρηση δασικών δρόμων, υδατοδεξαμενών, πυροφυλακείων και καθαρισμούς των δασών από την καύσιμη ύλη και από εύφλεκτα αντικείμενα και σκουπίδια.

Οσο για τους εποχικούς, αυτοί στην καλύτερη περίπτωση θα κατανεμηθούν στις δασικές υπηρεσίες, ύστερα από ένα εικοσαήμερο. Η έγκριση για την πρόσληψή τους δόθηκε μόλις στις 2 Ιουνίου. Ηδη τα δασαρχεία εκπέμπουν SOS, αλλά... στου υπουργείου Περιβάλλοντος την πόρτα...

Ενα από τα δασικά οικοσυστήματα της χώρας που είναι στην πρώτη ζώνη επικινδυνότητας από άποψη πυρκαγιών, βρίσκεται στη δικαιοδοσία του δασαρχείου Λίμνης στην Εύβοια. Το έγγραφο που στέλνει η εν λόγω υπηρεσία προς της Διεύθυνση Δασών του Ν. Ευβοίας, είναι χαρακτηριστικό: «Η υπηρεσία μας δεν μπορεί να υλοποιήσει ούτε τα στοιχειώδη μέτρα αντιπυρικής προστασίας λόγω έλλειψης πιστώσεων». Αναφέρει επίσης ότι «μεγάλο μέρος του δασικού δικτύου είναι παντελώς κομμένο, λόγω των έντονων βραχοπτώσεων το χειμώνα. Αυτό έχει ως συνέπεια, πολλοί δασικοί δρόμοι να μην είναι προσπελάσιμοι, από πυροσβεστικά οχήματα, δασεργάτες, ρητινεργάτες-κτηνοτρόφους κ.λπ., και να μην μπορεί να αντιμετωπιστεί άμεσα μία εστία πυρκαγιάς (...)».

Ο Νίκος Μπόκαρης, πρόεδρος της Πανελλήνιας Ενωσης Δασολόγων Δημοσίων Υπαλλήλων, εξηγεί ότι «η υπαγωγή της Γενικής Διεύθυνσης Δασών στο νεοσύστατο υπουργείο Περιβάλλοντος είχε δημιουργήσει ευφορία και προσδοκίες, ότι κάτι μπορούσε να αλλάξει στον τομέα των δασών. Εντούτοις διαπιστώνουμε ότι τίποτα δεν έχει αλλάξει στον τρόπο που η πολιτεία αντιμετωπίζει αυτόν τον νευραλγικό τομέα».

Και προσθέτει: «Δεν έχει δημιουργηθεί ακόμη το εξαγγελθέν Ταμείο Δασών, για την αυτόνομη χρηματοδότηση των δασών, που θα προέρχονται από έργα που γίνονται σ' αυτά (θήρα υλοτομία). Υπολογίζεται ότι τα αυτοτελή έσοδα από τα παραπάνω φτάνουν τα 40 εκατ. ευρώ ετησίως και θα μπορούσαν κάλλιστα να χρηματοδοτήσουν τα προγράμματα για τη δασική προστασία. Επιπροσθέτως, μετέωρο παραμένει το θέμα της αγροφυλακής. Μέχρι και σήμερα δεν ενσωματώθηκε το προσωπικό της στις περιφερειακές δασικές υπηρεσίες, οι οποίες έχουν ελλείψεις προσωπικού, 50%».

Με μεγάλη καθυστέρηση, εδώ και δέκα ημέρες ξεκίνησε η εκταμίευση των κονδυλίων πυροπροστασίας και στους ΟΤΑ, από τη Γενική Γραμματεία Πολιτικής Προστασίας, ύψους 23 εκατ. ευρώ. Συγκεκριμένα για το λεκανοπέδιο προβλέπονται 1.139.900 ευρώ (Αν. Αττική), 381.000 ευρώ (δυτ. Αττική), 1.045.600 ευρώ (Νομαρχία Αθηνών) και 422.100 (Νομαρχία Πειραιά). Από το αρμόδιο υπουργείο Προστασίας του Πολίτη υπογραμμίζουν ότι για πρώτη φορά εφαρμόστηκαν ποιοτικά κριτήρια (βαθμός επικινδυνότητας πυρκαγιάς, ποσοστό κάλυψης του ΟΤΑ από δάση, πληθυσμός κ.λπ.).

Από την άλλη πλευρά όμως ο δήμαρχος Πεντέλης και πρόεδρος του συνδέσμου ΣΠΑΠ Στεργίου Καψάλης μάς λέει ότι φέτος πήραν σχεδόν τα μισά χρήματα (380 χιλ. ευρώ αντί 650) που δόθηκαν πέρσι.

«Περιμέναμε ότι η φετινή χρονιά λόγω των περσινών γεγονότων θα ήταν ένα εφαλτήριο πλήρους αναδιάταξης των δράσεων που αφορούν την αντιπυρική προστασία. Δυστυχώς, δεν πήραμε κανένα μάθημα από την περσινή καταστροφή».

Το κίνημα του «δεν πληρώνω, δεν πληρώνω»

Έντυπη Έκδοση Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία, Κυριακή 20 Ιουνίου 2010

Το κίνημα του «δεν πληρώνω, δεν πληρώνω»

Των ΓΕΩΡΓΙΑΣ ΛΙΝΑΡΔΟΥ, ΜΠΑΜΠΗ ΠΟΛΥΧΡΟΝΙΑΔΗ

Μια νέα στάση ζωής φαίνεται πως προκαλεί σε μεγάλες ομάδες του πληθυσμού η οικονομική κρίση. Εμπνευσμένη από την οικονομική δυσχέρεια, τη διαφθορά και τα σκληρά μέτρα, δανείζεται τον τίτλο από το περίφημο έργο του Ντάριο Φο «Δεν πληρώνω, δεν πληρώνω» και μήνα με τον μήνα λαμβάνει κινηματική μορφή.

* Ολο και περισσότερα κινήματα πολιτών -οργανωμένα ή μη- αντιδρούν και «δεν πληρώνουν»... διόδια, εισιτήρια, βενζίνη, ακριβά τσιγάρα, πολυτελή εστιατόρια, περιορίζουν τις εξόδους τους σε νυχτερινά κέντρα και συναυλίες, τα μπάνια σε ιδιωτικές πλαζ με τσουχτερές εισόδους, τις πλούσιες ανθοδέσμες, καταθέτουν τα χρήματα της ΔΕΗ στο Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων για να αποφύγουν να πληρώσουν την ΕΡΤ, αρνούνται να πληρώσουν τα χρέη τους στις τράπεζες, γεμίζουν το καλάθι στο σουπερμάρκετ και ύστερα το παρατάνε ως ένδειξη διαμαρτυρίας στο ταμείο... και αυτή είναι μόνον η αρχή.

* Η έρευνα της «Κ.Ε.» αναδεικνύει μια γενικευμένη κοινωνική αντίδραση στη νέα πραγματικότητα, που μπορεί να μην καταγράφεται τόσο στις διαδηλώσεις εναντίον των μέτρων, όμως κυριαρχεί στην καθημερινή ζωή. Ενα «άτυπο» μποϊκοτάζ πολιτών που ξεκίνησε ως η λεγόμενη «αντίσταση της γειτονιάς» και που τους τελευταίους μήνες έχει καταφέρει να ρίξει τους δείκτες κατακόρυφα.

«Στάση πληρωμών» στις τράπεζες

Στάση πληρωμών υπάρχει και έναντι των τραπεζών από μεγάλη μερίδα δανειοληπτών. Τους τελευταίους μήνες, μάλιστα, εκτός από αυτούς που έχουν πραγματική και αντικειμενική αδυναμία να εξοφλήσουν τις δόσεις τους και υπολογίζεται ότι είναι δύο στους δέκα, προστέθηκε μία κατηγορία δανειοληπτών που περιμένει τη νομοθετική ρύθμιση για... «επαναδιαπραγμάτευση» των χρεών.

Ιδού πώς έχει η ιστορία: από την προεκλογική περίοδο του περασμένου Σεπτεμβρίου, όταν στις εφημερίδες γράφονταν τα περί διαγραφής χρεών προς τις τράπεζες εάν το ΠΑΣΟΚ κερδίσει τις εκλογές, κάποιοι έπαψαν να πληρώνουν τις δόσεις των καταναλωτικών -κυρίως- δανείων και των πιστωτικών καρτών.

Η στάση πληρωμών προς τις τράπεζες υιοθετήθηκε και από χιλιάδες άλλους δανειολήπτες μετά τις εκλογές, όταν η κυβέρνηση -πια- του ΠΑΣΟΚ έδινε στον τύπο τις βασικές αρχές του σχεδίου νόμου για τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά, το οποίο προέβλεπε διαγραφή μέχρι και του 90% των χρεών, υπό προϋποθέσεις βέβαια, προστασία της πρώτης κατοικίας κ.ά. Το πρόβλημα είναι ότι από τότε που έγιναν οι εκλογές μέχρι σήμερα κοντεύουν εννιά μήνες και το νομοσχέδιο δεν έχει κατατεθεί στη Βουλή, λόγω «κόντρας» μεταξύ των υπουργείων Οικονομίας και Οικονομικών.

Στο μεταξύ, οι τράπεζες βλέποντας ότι προσεχώς θα μεγαλώσει η κατηγορία των πελατών που δεν θα μπορεί να αντεπεξέλθει λόγω μείωσης του εισοδήματος, επιχειρούν να διευκολύνουν ορισμένους υποτίθεται, όπως τους δημοσίους υπαλλήλους, επιμηκύνοντας τη διάρκεια του δανείου. Κάτι που στην πράξη σημαίνει πληρωμή περισσότερων τόκων και αλλαγή σε όρους του δανείου...

Οχι στα διόδια

Το πρώτο ενεργό κίνημα πολιτών «Δεν πληρώνω, δεν πληρώνω» είχε στόχο τα διόδια των εθνικών οδών. Ξεκίνησε πριν από περίπου δύο χρόνια με σποραδικές αντιδράσεις για τα διόδια Κορίνθου-Πατρών και επίκεντρο τον δρόμο καρμανιόλα που στοίχισε πολλές ζωές και πλέον έχει επεκταθεί σε όλη την Ελλάδα.

Από μία μικρή ομάδα ατόμων γεννήθηκε μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα το Πανελλήνιο Συντονιστικό Μέτωπο Ενάντια στα Διόδια, που ουσιαστικά διεκδικεί μια καλύτερη ζωή που να κοστίζει λιγότερο.

Ενα βιντεάκι που πριν από λίγο καιρό ανέβασε στο YouTube ο Βασ. Παπαδόπουλος, μέλος του Συντονιστικού, έγινε ανάρπαστο. Με μια ερασιτεχνική κάμερα κατέγραψε τη διαδρομή του σε όλη τη χώρα μαζί με την τετραμελή οικογένειά του, δίχως να πληρώσει διόδια.

«Εγώ είμαι κάτοικος Αφιδνών και εργάζομαι στα Πατήσια. Θέλω, λοιπόν, κάθε χρόνο για να πηγαίνω και να έρχομαι από τη δουλειά μου 1.500 ευρώ», μας λέει και εξηγεί ότι σημείο αναφοράς για την γιγάντωση του κινήματος -πλέον αριθμεί χιλιάδες μέλη σε όλη την Ελλάδα- ήταν η παραχώρηση από τον πρώην υπουργό Περιβάλλοντος Γ. Σουφλιά των εθνικών οδών σε ιδιώτες.

Δεν είναι τυχαίο ότι τους τελευταίους μήνες έχουν προσχωρήσει στο Συντονιστικό ακόμη και σωματεία επαγγελματιών οδηγών.

Οι «δεν πληρώνω, δεν πληρώνω» περνούν από τα διόδια φορώντας το σήμα του κινήματος, υπογράφουν ένα έγγραφο που τους δίνει ο υπάλληλος των διοδίων και φεύγουν δίχως να πληρώσουν.

Ο Β. Παπαδόπουλος δεν τρέφει αυταπάτες, όπως υποστηρίζει. Γνωρίζει ότι οι πολίτες τα έχουν βάλει με πολυεθνικά συμφέροντα και είναι δύσκολη η μάχη, αλλά αυτό δε σημαίνει και τίποτα.

Πρόσφατα εκδόθηκε δικαστική απόφαση εις βάρος ιδιωτικής εταιρείας που εκμεταλλεύεται τμήμα εθνικής οδού για αυθαίρετες κατασκευές και περιβαλλοντικές παραβάσεις. Είναι κι αυτό μια νίκη, πιστεύει.

Περιορίζουν καφέδες-delivery

Σε 20% με 30% κινείται η πτώση σε καφετέριες και γνωστές αλυσίδες delivery. Στα μεν καφέ ο κόσμος δεν πάει τις καθημερινές και όσοι πηγαίνουν «σπάνε» σχετικά νωρίς, ενώ το «φαΐ απ' έξω», είτε είναι σουβλάκια, είτε πίτσες, αποτελεί μία από τις βασικότερες πηγές εξοικονόμησης χρημάτων για τα νοικοκυριά.

Ενδεικτικό είναι ότι ακόμη και τώρα που το Μουντιάλ παίζει σε γιγαντοοθόνες και τηλεοράσεις η αντιστροφή του κλίματος σε καφέ και delivery δεν είναι εφικτή.

Και διαβάζουν λιγότερο

Η τάση πλέον δείχνει πως αγοράζουμε λιγότερα βιβλία, αλλά διαβάζουμε περισσότερα από το Ιντερνετ. Σύμφωνα με την Εθνική Στατιστική Υπηρεσία, οι πωλήσεις στα βιβλιοπωλεία σημείωσαν πτώση περίπου 20%. Στο ίδιο ποσοστό κινείται και η πτώση στα δισκοπωλεία, μία αγορά που ήταν ούτως ή άλλως «ρημαγμένη» από το downloading τραγουδιών στο Ιντερνετ. Εννοείται πως δισκογραφικές εταιρείες και εκδοτικοί οίκοι έχουν προχωρήσει στις σχετικές περικοπές νέων κυκλοφοριών.

Οι «Ρομπέν» του Μετρό

Στην Αθήνα μπορεί να μη συνέβη κάτι ανάλογο, ωστόσο ένα άλλο κίνημα, αυτό των «Ρομπέν των Εισιτηρίων» όπως χαρακτηρίστηκε κατάφερε να προβληματίσει την εταιρεία ΑΤΤΙΚΟ ΜΕΤΡΟ Α.Ε., η οποία παρατήρησε πτώση στα έσοδά της κατά 3%.

Πτώση που δεν οφειλόταν σε μείωση του επιβατικού κοινού αλλά στην απλή σκέψη κάποιου που στη συνέχεια έγινε «μόδα» και σήμερα πλέον αποτελεί συνειδητή κίνηση εκατοντάδων επιβατών του ΜΕΤΡΟ.

«Αφού το εισιτήριο έφτασε το 1 ευρώ, ας εκμεταλλευτούμε τη διάρκεια της μιάμισης ώρας που μπορεί να χρησιμοποιηθεί ξανά». Ανταλλαγή εισιτηρίου και η ΑΤΤΙΚΟ ΜΕΤΡΟ αντεπιτίθεται με απειλές περί παράνομης πράξης που επιφέρουν εκτός από βαριά πρόστιμα στους παραβάτες, ακόμη και φυλάκιση 3 μηνών για κάθε επιβάτη που δίνει το εισιτήριό του στον επόμενο.

Στα διόδια των εθνικών οδών παρατηρείται μείωση διέλευσης κατά 20% και από τη γέφυρα Ρίου- Αντιρρίου κατά 10%. Την ίδια ώρα οι επιβάτες σε λεωφορεία και τρόλεϊ σημειώνουν αύξηση κατά 14%.

Φθηνότερη μάρκα ή το κόβουν...

Η τελευταία αύξηση στην τιμή των τσιγάρων οδήγησε αρκετούς να το κόψουν ή να το περιορίσουν και άλλους να επιλέξουν φθηνότερη μάρκα από αυτήν που μέχρι τώρα κάπνιζαν. Σύμφωνα με στοιχεία της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Περιπτερούχων, οι πωλήσεις στα ακριβά είδη καπνού μειώθηκαν κατά 15% το πρώτο τρίμηνο του 2010.

Πηγές από τον κλάδο των πρατηριούχων καπνοπωλών αναφέρουν ακόμη και μία πιθανή μείωση της τάξης του 30% μέχρι τέλος του χρόνου! Την ίδια ώρα τα φθηνά τσιγάρα αυξήθηκαν κατά 28%.

Οχι στην ΕΡΤ

Ανάλογο ξεκίνημα έχουν κάνει κι άλλα κινήματα με στόχο αυτή τη φορά την κρατική τηλεόραση. Εμφανίστηκαν δειλά δειλά στο Ιντερνετ και πλέον φαίνεται να έχουν πάρει μια πιο οργανωμένη μορφή. «Δεν πληρώνω ΕΡΤ» και ομάδες πολιτών συμβουλεύονται ακόμη και νομικούς ώστε να πάψουν να πληρώνουν το πάγιο τέλος στους λογαριασμούς της ΔΕΗ. Μάλιστα, δεν είναι λίγοι όσοι μέχρι στιγμής έχουν προσφύγει στο Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων ώστε να πληρώνουν τη ΔΕΗ -δίχως να πληρώνουν την ΕΡΤ- για να μην τους κόβουν το ρεύμα.

«Η διαδικασία που μπορεί κάποιος να ακολουθήσει για να μην πληρώνει την ΕΡΤ μέσω λογαριασμού της ΔΕΗ έχει να κάνει με την άρνηση αναγνώρισης χρέους. Δηλαδή: εάν κάποιος σου χρεώνει μια υπηρεσία ή ένα προϊόν που εσύ δεν θέλεις να χρησιμοποιήσεις (για παράδειγμα, τηλεοπτικό πρόγραμμα), μαζί με μια υπηρεσία που αποδέχεσαι και χρησιμοποιείς (για παράδειγμα ηλεκτρικό ρεύμα) με ένα ενιαίο τιμολόγιο, λογαριασμό ή οτιδήποτε, μπορείς να απαιτήσεις να πληρώσεις μόνον το δεύτερο. Σε περίπτωση που ο πιστωτής δεν δεχτεί την πληρωμή, πηγαίνεις στο Παρακαταθηκών και Δανείων και καταθέτεις μόνον το ποσό της υπηρεσίας που αποδέχεσαι και όχι το υπόλοιπο».

Ηταν λίγες ημέρες μετά τη διαρροή σε blog των προκλητικών μισθών στελεχών και ορισμένων υπαλλήλων της ΕΡΤ, όταν κυκλοφόρησε αυτή η συμβουλή από νομικό μέλος του κινήματος «Δεν πληρώνω ΕΡΤ». Αρκετοί απ' όσους δηλώνουν πως δε θέλουν να πληρώνουν ΕΡΤ, ισχυρίζονται πως δεν έχουν τηλεόραση και άλλοι θεωρούν πως η συγκεκριμένη χρέωση είναι «χαράτσι».

Οπως αναφέρουν χαρακτηριστικά, «στο κοινόχρηστο ρεύμα της πολυκατοικίας χρεώνουν ΕΡΤ», αλλά μην πάμε και πολύ μακριά διότι «ακόμη και στα νεκροταφεία χρεώνουν ΕΡΤ»!

Οχι στα εισιτήρια

Κι αν η συνέχεια δείξει τι θα συμβεί με τη χρέωση για την ΕΡΤ, στη Θεσσαλονίκη επιτροπές πολιτών δεν άφησαν και μεγάλο περιθώριο στον Οργανισμό Αστικών Συγκοινωνιών Θεσσαλονίκης (ΟΑΣΘ) να χαρεί τις πρόσφατες αυξήσεις που έκανε στα εισιτήρια (1 ευρώ) στις συγκοινωνίες.

Η οργάνωση «Ακρίβεια STOP» κινητοποίησε ομάδες πολιτών που βγήκαν στους δρόμους με φυλλάδια που παρακινούσαν τον κόσμο να μην πληρώνει εισιτήριο και έπειτα από τις έντονες αντιδράσεις και τα επεισόδια ο ΟΑΣΘ πήρε πίσω τις αυξήσεις.

Το κίνημα της Θεσσαλονίκης χαρακτηρίστηκε ως πολύ ισχυρό και παραμένει ενεργό διεκδικώντας φθηνότερες, αλλά και δημόσιες συγκοινωνίες.

Στην Ελλάδα γεννιέται πρόβλημα δημοκρατίας

Έντυπη Έκδοση Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία, Κυριακή 20 Ιουνίου 2010

Στην Ελλάδα γεννιέται πρόβλημα δημοκρατίας

Του ΝΙΚΟΥ ΚΟΤΖΙΑ Συγγραφέας, καθηγητής του Πανεπιστημίου Πειραιά nkotzias@otenet.gr

Παλαιότερα, σε άλλες εποχές, οι εξουσιαστές εμφανίζονταν ως να κυβερνούν στο όνομα ανώτερων δυνάμεων που τους παρέχουν είτε εντολές (όπως στον Μωυσή ο Θεός), είτε τα φώτα τους (όπως οι αυταρχικές μοναρχίες που κυβερνούσαν στο όνομα του Θεού).

Η Αθηναϊκή Δημοκρατία κατέχει εξέχουσα θέση στην ιστορία χάρη στο γεγονός ότι υπερέβη τον μύθο ότι οι θεσμοί και οι νόμοι έρχονται από δυνάμεις εκτός της κοινωνίας.

Από τη στιγμή που κατανοήθηκε ότι οι θεσμοί μπορούν να αλλάξουν, αρκεί να οργανώσουν τη βούλησή τους οι ίδιοι οι πολίτες και να δράσουν ως κοινωνία, γεννήθηκε η διαδικασία συνειδητής αυτοθέσμισης της κοινωνίας. Εκείνη επέλεγε θεσμούς και διά των θεσμών, δικαιούτο να τους αλλάξει.

Ακόμα, στην Αθηναϊκή Δημοκρατία υπήρχε ανοικτό μέτωπο σε όσους θεωρούσαν ότι έπρεπε να υπάρχουν περιοχές λήψης πολιτικών αποφάσεων μόνο για τους ειδικούς. Οι Αθηναίοι αντέταξαν στην ειδίκευση, την Ευβουλία, την Ορθή Κρίση. Οι ειδικοί όφειλαν να συμβουλεύουν, αλλά δεν μπορούν να αποφασίζουν. Αντίθετα, είχαν την υποχρέωση της βέλτισης εφαρμογής των αποφάσεων του Δήμου. Στη σύγχρονη δημοκρατία, εμφανίστηκαν δύο επιχειρήματα περιορισμού της: Το ένα ήταν ότι η ιδιοκτησία αποτελεί ατομικό και όχι συλλογικό δικαίωμα και ότι κατά συνέπεια υπάρχουν περιοχές, όπως οι τόποι εργασίας, στις οποίες η δημοκρατία έπρεπε να σταματά στην εξώπορτά τους. Το επιχείρημα αυτό κατέπεσε σε ένα βαθμό με μοντέλα συμμετοχής στο εργασιακό γίγνεσθαι. Το δεύτερο είναι το θεώρημα σύμφωνα με το οποίο υπάρχουν θεματικές που αφορούν αποκλειστικά στους ειδικούς. Επί παραδείγματι, τους ειδικούς των διεθνών οργανισμών όπως είναι το ΔΝΤ και η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Το καινούριο στη χρήση αυτού του παλιού επιχειρήματος είναι ότι χρησιμοποιείται στο πλαίσιο της σημερινής κρίσης.

Στην κατασκευή της Ε.Ε., όπως και σειρά άλλων υπερεθνικών δομών, ελλοχεύει ένας μεγάλος κίνδυνος συστημικού χαρακτήρα. Δημιουργούνται «ειδικές περιοχές» που δεν έχει το δικαίωμα η πολιτική να ελέγξει. Δηλαδή περιοχές που βρίσκονται εκτός δημοκρατικού ελέγχου και συμμετοχής.

Οικοδομούνται διάφοροι θεσμοί που ονομάζονται μεν ανεξάρτητοι, αλλά στην πραγματικότητα είναι «ανεξάρτητοι» από τη δημοκρατία και υποταγμένοι στη λογική των αγορών και των τραπεζών. Σύμφωνα με αυτή την αντίληψη, η πολιτική δεν δικαιούται ελέγχου των κεντρικών τραπεζών προκειμένου να μην αλλοιωθεί ο θεσμοθετημένος στόχος κυριαρχίας της νομισματικής πολιτικής επί της πραγματικής οικονομίας. Οπως, επίσης, των συμφερόντων ντυμένων ως ειδικές γνώσεις και τεχνοκρατικές απαιτήσεις εις βάρος της Δημοκρατίας.

Σήμερα, Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και ΔΝΤ προωθούν στο όνομα της κρίσης, ως έχοντες τα χτένια και τα γένια, όχι μόνο πρακτικές πολιτικές επί των χρηματοπιστωτικών δομών, αλλά και επί των δημοκρατικών και κοινωνικών κατακτήσεων των Ελλήνων. Δεν υπόκεινται σε κανέναν δημοκρατικό έλεγχο και συμμετοχή. Με πλήρη έλλειψη νομιμοποίησης, ορίζουν τη συνολική μας οικονομική, και όχι μόνο, ζωή.

Παρεμβαίνουν και καταργούν δικαιώματα δεκαετιών. Θέτουν τις υποθέσεις που εκείνοι επιλέγουν εκτός δημοκρατικών διαδικασιών. Με άλλα λόγια, έχουν καταργήσει τη δημοκρατία σε ζωτικούς τομείς επιβίωσης των ελλήνων πολιτών. Μαζί με τη λιτότητα εισάγουν και έναν νέου τύπου αυταρχισμό στο όνομα της ειδικευμένης γνώσης και των δικαιωμάτων που απορρέουν από το ότι μας δανείζουν. Μαζί με τον περιορισμό κυριαρχίας της χώρας εισάγουν και τον ευνουχισμό της δημοκρατίας.

Να μείνει στο νοσοκομείο ο Σεϊσίδης μέχρι να αναρρώσει

Έντυπη Έκδοση Ελευθεροτυπία, Τετάρτη 23 Ιουνίου 2010

«Να μείνει στο νοσοκομείο ο Σεϊσίδης μέχρι να αναρρώσει»

Συνέντευξη Τύπου για την υποστήριξη του αιτήματος του Σίμου Σεϊσίδη να παραμείνει στο νοσοκομείο μέχρι την ένθεση του τεχνητού μέλους και την πλήρη ανάρρωσή του διοργανώνει η Πρωτοβουλία Αλληλεγγύης, την Πέμπτη στις 12 το μεσημέρι, στον τρίτο όροφο των γραφείων της Ενωσης Συντακτών Ημερήσιων Εφημερίδων, στην οδό Ακαδημίας 20.

«Δεν τον άφησαν να βαδίσει και τώρα τον αλυσοδένουν...», επισημαίνεται χαρακτηριστικά στην ανακοίνωση. «Ο Σίμος Σεϊσίδης συνελήφθη τραυματισμένος από αστυνομική σφαίρα στις 3 Μαΐου. Κατά τη διάρκεια της νοσηλείας του υπέστη ακρωτηριασμό στο τραυματισμένο πόδι του στο ύψος του μηρού. Πληθώρα ιατρικών, κοινωνικών και ανθρωπιστικών οργανώσεων κατήγγειλαν τόσο τις συνθήκες σύλληψής του όσο και τις συνθήκες νοσηλείας του, με αιχμή την αστυνομική αυθαιρεσία σε βάρος του», αναφέρουν.

«Τώρα ο Σίμος Σεϊσίδης, ενώ βρίσκεται στη φάση της θεραπείας και εκκρεμεί η ένθεση τεχνητού μέλους, διατρέχει τον κίνδυνο της άμεσης μεταφοράς του στη φυλακή, η οποία, σύμφωνα με τους θεράποντες ιατρούς του, θα λειτουργήσει εξαιρετικά επιβαρυντικά για την αποκατάσταση της υγείας του», καταλήγουν.

Στη συνέντευξη Τύπου θα μιλήσουν οι Κώστας Παπαδάκης, Νίκος Μανιός, Γιώργος Σταματόπουλος, Γιάννης Μπανιάς, Κυριάκος Μαζοκόπος και Νίκος Γιαννόπουλος.

Α.Κ.Μ.

Σίμος Σεϊσίδης - Ευαγγελισμός ή Νοσοκομείο των Φυλακών Κορυδαλλού

Έντυπη Έκδοση Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία, Κυριακή 20 Ιουνίου 2010

Τα νέα δεδομένα

Αύριο το πρωί θα αποφασίσει η διοίκηση του «Ευαγγελισμού» για τον αν θα μείνει εκεί ο Σίμος Σεϊσίδης ή θα οδηγηθεί στο νοσοκομείο των Φυλακών Κορυδαλλού.

Τον προηγούμενο μήνα ο 34χρονος είχε δεχτεί πισώπλατους πυροβολισμούς που τον είχαν βρει στο πόδι του από αστυνομικό κατά τη διάρκεια ερευνών για μία ληστεία με την οποία δεν είχε την παραμικρή σχέση. Σήμερα προσαρμόζεται στα νέα δεδομένα που του επέφερε ο αναγκαστικός ακρωτηριασμός. «Συνεχίζει να δέχεται ισχυρή αντιβίωση και ψυχοθεραπεία, ενώ βασανίζεται από πόνους, αδυναμίες, ζαλάδες. Το θετικό είναι ότι ξεκίνησε η καθημερινή συνεργασία του με εταιρεία για την κατασκευή και τοποθέτηση τεχνητού μέλους. Η κατάστασή του απαιτεί συνεχή παρακολούθηση και ιατρική φροντίδα, που ούτε κατά διάνοια υφίστανται στη φυλακή», επισημαίνει ο δικηγόρος Κ. Παπαδάκης. Την ίδια άποψη έχουν και οι γιατροί που τον παρακολουθούν. Ωστόσο, άλλοι αποφασίζουν...

Π. Μπ.

Ο Καιρός - Κ. Ελευθεροτυπία 13/6/2010

Έντυπη Έκδοση Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία, Κυριακή 13 Ιουνίου 2010

Ο Καιρός

• Με πέντε (5) διαφορετικά πορίσματα η εξεταστική επιτροπή της Βουλής απεφάνθη για την αθλιότητα του Βατοπεδίου: Η αθλιότητα συνεχίζεται ανεξαρτήτως Βατοπεδίου.
  Θυμάστε το παλιό αεροδρόμιο του Ελληνικού, που θα γίνει λέει Μητροπολιτικό Πάρκο; Δεν ξέρω πόσοι αφελείς το πίστεψαν τότε επί Σημίτη και στη συνέχεια επί Καραμανλή, με τον Σουφλιά να πουλάει μπετόν για πάρκο.
  Μικρή σημασία έχει, γιατί μελέτη του Πολυτεχνείου αποκαλύπτει ότι η πρόβλεψη είναι να χτιστούν 1,3 εκατομμύρια τετραγωνικά μέτρα σε 1.000 στρέμματα, με κόστος 76.000 ευρώ το στρέμμα, την ώρα που στο παλιό αεροδρόμιο του Βερολίνου και της Φραγκφούρτης οι ανάλογες εργασίες στοιχίζουν 16.000 και 4.500 ευρώ αντιστοίχως. Ε, στη Γερμανία η εργολαβία δεν είναι μονοπώλιο.
  Και, ενώ από τους μισθωτούς και συνταξιούχους κλέβονται επισήμως μισθοί, η ρεμούλα στο Δημόσιο συνεχίζεται απτόητη: Χωρίς να έχει αυξηθεί ο αριθμός των ιατρικών περιστατικών, οι δαπάνες που πληρώνουμε όλοι οι φορολογούμενοι για ορθοπεδικά υλικά αυξήθηκαν κατά 71,5%. Κι αυτό συμβαίνει με την κάλυψη του νόμου που έχουν ψηφίσει έλληνες βουλευτές και όχι αντιπρόσωποι κατασκευαστών ορθοπεδικών υλικών. Εκτός αν δεν κάνει διαφορά.
  Πάνω στη σύγχυση η επιτροπή διαφάνειας του ΠΑΣΟΚ -τα γέλια περιττεύουν- ανέστειλε την κομματική ιδιότητα του Ακη Τσοχατζόπουλου επειδή έκανε την κουταμάρα, σε εποχή σκανδαλολαγνείας να πάει να γλιτώσει λίγους φόρους για το ακίνητο της οικογένειας στην οδό Διονυσίου Αρεοπαγίτου, απέναντι από τον Παρθενώνα. Αν δεν είχε κουνηθεί καθόλου, θα πλήρωνε ένα μικρό φόρο παραπάνω και θα γλίτωνε τη διαπόμπευση. Γιατί το σύστημα είναι άμα σε πιάσει.
  Και μάλιστα, άμα σε πιάσει, την ώρα που ψάχνει εύκολους αποδιοπομπαίους τράγους για να φανεί, ότι αυτό το ίδιο είναι καθαρό. Δεν υπάρχει πια σεβασμός. Ούτε καν για τους πρώτους διδάξαντες.
  Οπως είπε και ο μεγάλος Γιάννος: «Σύντροφοι, όλοι για τον σοσιαλισμό αγωνιζόμαστε». Με δύο βίλες 1.000 τετραγωνικά!
  Σύμφωνα με τους «Ν.Υ. Times», η κρίση ελλείμματος στην Ευρώπη καταδικάζει το κράτος πρόνοιας. Μπορεί η κρίση ελλείμματος να θέλει να καταδικάσει το κράτος πρόνοιας.
  Θέλω να πω, μπορεί να δημιουργείται μια κρίση ελλείμματος από τις ίδιες τις γαλλικές, γερμανικές, βρετανικές τράπεζες ώστε να γκρεμιστεί το κράτος πρόνοιας.
  Γιατί και το πολύ ανάθεμα κατά του Δημοσίου και της κρατικής οικονομίας δεν κάνει άλλη δουλειά από τα να ανοίγει διάπλατα τις πόρτες για να γίνουμε Αμερική, όπου πρέπει να πληρώνεις κάποιον ιδιώτη ακόμα και για να ψηφίζεις πρόεδρο.
  Ας μην ήταν το Δημόσιο τόσο αργοκούνητο, αντιπαραγωγικό και διεφθαρμένο, θα μου πεις. Δίκιο. Αλλά, καλό είναι να βλέπεις, εκτός από το πιράνχα που έχεις, και τον καρχαρία που έρχεται.

  ΥΓ Να μην ξεχνάει ο αναγνώστης ότι καραδοκεί στους λογαριασμούς της ΔΕΗ το πρόσθετο χαράτσι σε όλους τους Ελληνες, προκειμένου να πάρουν επίδομα, σε αντίθεση με τους άλλους υπάλληλους, οι τελωνειακοί! Επειδή η κυβέρνηση φοβάται απεργίες από τη συμπαθή τάξη, που κατέχει έναν νευραλγικό τομέα στην κίνηση της οικονομίας. Οι συνέλληνες, που θα κληθούν να πληρώσουν τον εκβιασμό των τελωνειακών και τη δειλία της κυβέρνησης, καλά θα κάνουν είτε να αρνηθούν το χαράτσι, είτε να απαιτήσουν να παίρνουν κι αυτοί ένα σωρό επιδόματα μέσω των λογαριασμών της ΔΕΗ. Για λόγους ισότητας. Ως εκ τούτου, οι προχθεσινές ανακοινώσεις της ΔΕΗ για τιμολόγια υπέρ των χαμηλόμισθων και συνταξιούχων, καλό είναι να κοιταχτούν με την απαιτούμενη καχυποψία. Και να ψειριστούν οι λογαριασμοί, μήπως έναντι μιας ελάφρυνσης σε λίγους έχει επιβληθεί ένα χαράτσι σε όλους για να ικανοποιηθεί η ρουσφετολογική πολιτική της κυβέρνησης.

   
  Α! Να μην ξεχάσω, ότι οι δικαστικοί ζητάνε αναδρομικές αυξήσεις, που αποφάσισε πριν από δύο χρόνια το Μισθοδικείο -δικό τους και το μαχαίρι και το πεπόνι- και έχουν ανασταλεί. Παρ' όλα αυτά τις έχουν πάρει από το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο (!), αλλά καλού-κακού ξεσηκώνονται γιατί το κράτος μπορεί να τους τις ζητήσει πίσω!
  Μέχρι την επόμενη προσφυγή, που θα κάνουν για νέα αναδρομικά, κατά την προσφιλή τους μέθοδο, ελπίζουμε να υπάρχει Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο. Και, κυρίως, να μην έχει βγει ο λαός στους δρόμους αγριεμένος με τα κόλπα των δημοσίων. Αυτό δεν το ελπίζουμε να μη συμβεί. Το ευχόμαστε.
  Και η φράξια Ανανεωτική Πτέρυγα του ΣΥΝ αποχώρησε από τα όργανα του κόμματος, διαφωνώντας με τη συνύπαρξη Συνασπισμού και ΣΥΡΙΖΑ, τον οποίο θεωρεί ανώριμα αριστερίστικο. Η Αριστερά πλέον μπορεί επαξίως να ανήκει στη σφαίρα της πυρηνικής Φυσικής.
  Εντάξει, το ακούσαμε και το ξανακούσαμε, η χώρα δεν θα φύγει από το ευρώ, δεν κόβει δραχμές, δεν θα πτωχεύσει, δεν θα έρθουν νέα μέτρα, δεν θα ξεπουλήσει την περιουσία της. Μήπως, όμως, προσφύγει στο ΔΝΤ;
  Οι γερμανικές, γαλλικές, ισπανικές και ιταλικές Αρχές προστασίας δεδομένων ζητάνε την ποινική διερεύνηση της δραστηριότητας των αυτοκινήτων της Google, που σαρώνουν τις πόλεις του κόσμου και καταγράφουν ανενόχλητα κάθε φάτσα που κυκλοφορεί, αλλά και κάθε στοιχείο από τα τηλέφωνα και τους κομπιούτερς, που είναι ανοιχτά στο διάβα τους.
  Δεν ξέρουμε αν τα μοσχοπουλάνε σε διάφορες υπηρεσίες συλλογής δεδομένων των ΗΠΑ, όπου και η πατρίς του Google, αλλά δεν θα εκπλαγούμε αν το κάνουν.
  Η ουσία είναι ότι για να βολτάρεις εσύ ανέμελος στους χάρτες και τις πόλεις του κόσμου μέσω της Google πρέπει να χαφιεδίζεται ο πλανήτης. Τυχαίο; Δεν νομίζω.
  Με καθυστέρηση ενός χρόνου -το λιγότερο- η γαλλική και η γερμανική κυβέρνηση συμφώνησαν, ότι πρέπει να περιορίσουν στα χρηματιστήρια τα προϊόντα τζόγου σαν τις ακάλυπες θέσεις του short selling ή σαν τα CDS.
  Αν τα κράτη ήταν σοβαροί οργανισμοί θα στρεφόντουσαν νομικά κατά των τραπεζών, που τζογάροντας διόγκωσαν τα χρέη των χωρών, υποχρεώνοντας τους πολίτες να πληρώσουν βαριά αυτό τον τζόγο.
  Εκτός αν τα κράτη, μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα, πιστεύουν ότι η κοινωνία των ανθρώπων, που συνασπίζεται σε κράτη για να μπορεί να ευημερεί, είναι υποχρεωμένη να πληρώνει το καζίνο, στο οποίο παίζουν οι κυβερνήσεις τους.
  Και επειδή τα κράτη -δηλαδή οι κυβερνήσεις- δεν έχουν τα κότσια να κάνουν τέτοιον αγώνα υπέρ των πολιτών τους, γερμανοί μικροεπενδυτές έκαναν αγωγή κατά της Standard & Poor's, ενώ άλλοι συμπατριώτες τους προχωρούν σε αγωγές και κατά της Moody's και της Fitch γιατί με τις αξιολογήσεους τους τους έσπρωξαν σε επενδύσεις, από τις οποίες έχασαν τις οικονομίες τους.
  Αλλά, για να καταλάβει κανείς τι γίνεται, το IIF, μια ομάδα πίεσης 400 (!) μεγάλων τραπεζών, που πρόεδρός της είναι ο διευθύνων σύμβουλος της Deutsche Bank (!), απείλησε με κατάρρευση τις ΗΠΑ, την ευρωζώνη και την Ιαπωνία αν περάσουν τα μέτρα-χαλινάρι στην ασυδοσία των τραπεζών, που προωθούν ΗΠΑ και Ε.Ε.
  Η ανοησία, βέβαια, δεν έχει όριο. Γιατί η κατάρρευση του συστήματος θα φέρει κατ' αρχήν κατάρρευση των τραπεζών.
  Αλλά, βλέπεις, οι τράπεζες ξεσάλωσαν από την εποχή που οι ευρωπαίοι ηγέτες βρίσκονται μόνο στα μουσεία.
  Γ. Παπαδόπουλος Τετράδης tetradis@enet.gr.