Για κακή του τύχη, η θυελλώδης Λιάνα Κανέλλη, στο διπλανό παράθυρο, ακούγοντας να γίνεται λόγος για «ψίχουλα», θυμήθηκε, με το δίκιο της, την πτώση από σεισμό του κτηρίου της εταιρείας Faran, συμφερόντων Κάτσικα, και ρώτησε τον προσκεκλημένο, εάν είχαν δοθεί αποζημιώσεις στις οικογένειες των θυμάτων (οκτώ νεκροί) και τι ύψους ήταν αυτές.

Έντυπη Έκδοση Ελευθεροτυπία, Σάββατο 5 Ιουνίου 2010

Ψίχουλα

Από τον ΕΥΓΕΝΙΟ ΑΡΑΝΙΤΣΗ

Οπως φάνηκε με τη μεσολάβηση του επιχειρηματία Μάριου Κάτσικα, στο δελτίο του Alter (2/6), η πολυσυζητημένη διάκριση ανάμεσα στο ήθος και στους δημόσιους κανόνες ενός παιχνιδιού, που αφήνει εν μέρει το ήθος απ' έξω, έχει παρέλθει ανεπιστρεπτί.

Αυτός εξήγησε ότι το επίμαχο ποσό των 200.000 ευρώ όχι μόνον δεν ήταν ύποπτο αλλά μπορούσε, για τα δικά του μέτρα, να θεωρηθεί «απειροελάχιστο» («ψίχουλα»), επομένως στερούμενο ενδιαφέροντος.

ΜΕ ΩΡΑΙΑ, κάπως ουδέτερη κατανομή χαρακτηριστικών, σοβαρός όσο και η φίρμα που είχε ράψει το κοστούμι του και με μελετημένη οικονομία κινήσεων που τονιζόταν απ' τα μικρά, ερευνητικά του μάτια και τα δύο συσπειρωμένα Λάμδα των φρυδιών του, ο Μ. Κάτσικας παρουσιάστηκε σαν το είδος του ανθρώπου που θα ήθελες να εγγυηθεί υπέρ σου στην υποεπιτροπή του Κογκρέσου για Θέματα Ασφαλείας. Τελικά, περιορίστηκε στο μίνιμουμ των εξηγήσεων που όφειλε να παραχωρήσει, ενώ έδειχνε να αντλεί το τηλεοπτικό του κύρος από 'κείνη την αύρα που συνοδεύει την αλάνθαστη αλλά προσοδοφόρο τακτοποίηση αμέτρητων ισολογισμών ανωνύμων εταιρειών.

ΕΝ ΟΛΙΓΟΙΣ, απέπνεε δε αυτό το πολυκαιρισμένο λούστρο των ατόμων που αντιλαμβάνονται το γκολφ σαν το τελευταίο στάδιο του καπιταλιστικού ανταγωνισμού και, συνεπώς, γνωρίζουν, από πείρα, ότι οι φτωχοί είναι οι σπόνσορες των πλουσίων. Για κακή του τύχη, η θυελλώδης Λιάνα Κανέλλη, στο διπλανό παράθυρο, ακούγοντας να γίνεται λόγος για «ψίχουλα», θυμήθηκε, με το δίκιο της, την πτώση από σεισμό του κτηρίου της εταιρείας Faran, συμφερόντων Κάτσικα, και ρώτησε τον προσκεκλημένο, εάν είχαν δοθεί αποζημιώσεις στις οικογένειες των θυμάτων (οκτώ νεκροί) και τι ύψους ήταν αυτές.

ΕΔΩ, ο Μ. Κάτσικας βρέθηκε απροετοίμαστος αλλά, και πάλι, δεν έχασε την ψυχραιμία του -για την ακρίβεια, έμοιαζε να μην διαθέτει καθόλου ψυχραιμία, οπότε δεν ήταν δυνατόν και να τη χάσει. Μάλλον έδινε την εντύπωση ενός όντος που έπεφτε, από Νοέμβριο μέχρι αρχές Απριλίου, σε χειμερία νάρκη. «Δεν μπορώ να σας πω αυτή τη στιγμή», απάντησε μειλίχια ο επιχειρηματίας και η Λιάνα, μπροστά σ' ένα τέτοιο κρούσμα αναισθησίας, εξαφανίστηκε απ' το παράθυρο, όπως ένα τζίνι. Ηταν διπλά θυμωμένη, αφ' ενός με τον Κάτσικα, αφ'ετέρου με τον εαυτό της που δεν κατόρθωσε να πετύχει κάτι ουσιωδέστερο απ' το να επιτρέψει στο ταμπεραμέντο της να θριαμβεύσει. Οσο για τον αντίπαλό, αυτός ίσως κατάλαβε ότι είναι κυρίως στη δημοκρατία που υπάρχουν αδιέξοδα.

Ψίχουλα | Άρθρα | Ελευθεροτυπία