ΤΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΤΗΣ ΚΑΛΙΦΟΡΝΙΑΣ ΕΙΝΑΙ ΑΚΡΩΣ ΔΙΔΑΚΤΙΚΟ ΟΣΟΝ ΑΦΟΡΑ ΤΗΝ ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ & ΔΙΑΝΟΜΗΣ ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΥ ΡΕΥΜΑΤΟΣ

ΤΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΤΗΣ ΚΑΛΙΦΟΡΝΙΑΣ ΤΩΝ ΗΠΑ ΕΙΝΑΙ ΑΚΡΩΣ ΔΙΔΑΚΤΙΚΟ ΟΣΟΝ ΑΦΟΡΑ ΤΗΝ ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ & ΔΙΑΝΟΜΗΣ ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΥ ΡΕΥΜΑΤΟΣ.

Το «άνοιγμα» της αγοράς ενέργειας έφερε μπλακάουτ

.

Του ΜΩΥΣΗ ΛΙΤΣΗ

Ενάμισι εκατομμύριο άνθρωποι χωρίς ρεύμα, κατακόρυφη άνοδος των τιμών & δύο εταιρείες στα πρόθυρα χρεοκοπίας.

Σκηνές όχι από κάποιο μπλακάουτ της... ΔΕΗ, αλλά οι επιπτώσεις της απελευθέρωσης ηλεκτρικής ενέργειας στην Καλιφόρνια στις αρχές του 2000.

Το 1996 η αμερικανική πολιτεία αποφάσισε να προχωρήσει σε αλλαγές της αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας, με επιχείρημα την προώθηση του ανταγωνισμού & τη μείωση του κόστους του ρεύματος για τους καταναλωτές. Τα επιδιωκόμενα αποτελέσματα, όμως, ήταν ακριβώς τα αντίθετα.

Το 1998 η αγορά ηλεκτρικής ενέργειας αποδεσμεύθηκε από τις εταιρείες παραγωγής, οι οποίες συνέχισαν ωστόσο να έχουν το δίκτυο διανομής. Το 40% της παραγωγικής δυνατότητας, 20 gigawatts, πουλήθηκε στους λεγόμενους «ανεξάρτητους παραγωγούς ενέργειας».

Οι δύο επιχειρήσεις ηλεκτρικής ενέργειας της Καλιφόρνιας, η Pacific Gas & Electric Co & Southern California Edison, έπρεπε να αγοράζουν ηλεκτρική ενέργεια από το νεοσύστατο χρηματιστήριο California Power Exchange.

Το 2000 απελευθερώθηκαν οι τιμές χονδρικής, όχι όμως & οι τιμές λιανικής. Οι εταιρείες εκτιμούσαν ότι οι «παγωμένες» τιμές λιανικής θα παραμείνουν υψηλότερες από αυτές της χονδρικής, κάτι που όντως επαληθεύθηκε την περίοδο 1998-2000 -χρονική περίοδο που επέτρεψε στις δύο εταιρείες, μαζί με τη μικρότερη San Diego Gas & Electric, να προσφέρουν περισσότερα από 6,7 δισ. δολάρια στους μετόχους τους.

Χειραγώγηση τιμών.

Η απελευθέρωση, όμως, δεν έφερε όπως αναμενόταν τη μείωση των τιμών, αφού δεν ενθάρρυνε τις εταιρείες να δημιουργήσουν περισσότερη ενέργεια για να ρίξουν τις τιμές, σε εποχή που η ζήτηση όλο αυξανόταν. Κάποια στιγμή, λόγω της στενότητας αλλά & της χειραγώγησης της ίδιας της αγοράς, οι τιμές στη χονδρική άρχισαν να αυξάνουν, ενώ στη λιανική παρέμεναν «παγωμένες», για κοινωνικούς λόγους.

Εν τω μεταξύ ο πληθυσμός της Καλιφόρνιας αυξήθηκε κατά 13% τη δεκαετία του '90, περίοδο που η αμερικανική πολιτεία δεν προέβη στην κατασκευή κανενός νέου εργοστασίου, παρ όλο που η δυνατότητα παραγωγής ενέργειας στα υπάρχοντα εργοστάσια αυξήθηκε σχεδόν κατά 30% από το 1990 ως το 2001.

Οι εταιρείες της Καλιφόρνιας έπρεπε να καλύψουν μέρος της αυξημένης ζήτησης με εισαγωγή ρεύματος από άλλες πολιτείες. Η ξηρασία στις βορειοδυτικές πολιτείες το 2001 επιδείνωσε την κατάσταση.

Από τον Απρίλιο μέχρι τον Δεκέμβριο του 2000 οι τιμές χονδρικής είχαν αυξηθεί κατά 800%. Από 35 δολάρια το megawatt, η τιμή είχε εκτιναχθεί τον Ιούλιο εκείνης της χρονιάς στα 600 δολάρια. Σε ορισμένες περιοχές της πολιτείας, όπως το Σαν Ντιέγκο, όπου δεν υπήρχε πάγωμα τιμών, οι τιμές ηλεκτρικής ενέργειας στη λιανική εκτινάχθηκαν κατά 240%, προκαλώντας έντονες κοινωνικές διαμαρτυρίες.

Μια από τις εταιρείες «μεσάζοντες» που έπαιξαν ρόλο στη χειραγώγηση των τιμών ήταν η γνωστή & μη εξαιρετέα Enron, η οποία κατηγορήθηκε ότι έκλεινε εργοστάσια σταδιακά & φούσκωνε τις τιμές τεχνητά στην αγορά ηλεκτρικής ενέργειας, από την οποία αγόραζαν ρεύμα οι εταιρείες της Καλιφόρνιας.

Η απελευθέρωση της αγοράς ενέργειας στην Καλιφόρνια προκάλεσε αλλεπάλληλα μπλακάουτ, με μεγαλύτερα του Σαν Φρανσίσκο, τον Ιούνιο του 2000, όπου 97.000 άτομα έμειναν χωρίς ρεύμα εν μέσω καύσωνα, & το άλλο στις 19-20 Μαρτίου του 2001, που επηρέασε 1,5 εκατ. κατοίκους της αμερικανικής πολιτείας.

Οι μεν & οι δε.

Οι οπαδοί της φιλελευθεροποίησης υποστηρίζουν ότι για τα προβλήματα της Καλιφόρνιας ευθύνεται το γεγονός ότι δεν υπήρξε πραγματική απελευθέρωση & ότι οι ρυθμιστικές αρχές συνέχισαν να έχουν σημαντικό έλεγχο στις τιμές. Οι πολέμιοι αρκούνται να θυμίζουν ότι επί 40 χρόνια η μη απελευθερωμένη αγορά της Καλιφόρνιας δεν υπέφερε από μπλακ άουτ.

Οι πρώτοι διδάξαντες.

Οι ιδιωτικοποιήσεις στην ηλεκτρική ενέργεια άρχισαν από τη Χιλή τη δεκαετία του '80, διά των συμβουλών των «Σικάγο Μπόις» & της... πειθούς, της δικτατορίας Πινοσέτ.

Στον αναπτυγμένο κόσμο πρώτη διδάξασα ήταν η Θάτσερ. Από τις μαζικές ιδιωτικοποιήσεις της «σιδηράς κυρίας» τη δεκαετία του '90 δεν γλίτωσε η βρετανική βιομηχανία ηλεκτρικής ενέργειας (Electricity Supply Industry). Το βρετανικό μοντέλο θεωρήθηκε οδηγός για την προώθηση των ιδιωτικοποιήσεων & σε άλλες χώρες της βρετανικής κοινοπολιτείας, όπως η Αυστραλία & η Νέα Ζηλανδία.

 

Έντυπη Έκδοση Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία, Κυριακή 22 Αυγούστου 2010

http://www.enet.gr/?i=issue.el.home&date=22/08/2010&id=195147

Τοποθετούσε καθημερινά καρέκλες στον δρόμο, κρατώντας μία θέση στάθμευσης για το αυτοκίνητό του

Παράνομη θέση πάρκινγκ… έξω από το σπίτι του

Πρώτη καταχώρηση: Δευτέρα, 23 Αυγούστου 2010, 04:21

Στο αστυνομικό τμήμα οδηγήθηκε ένας 70χρονος από την Αλεξανδρούπολη, με την κατηγορία της αντίστασης κατά της Αρχής.
Ο λόγος;

Ο 70χρονος τοποθετούσε καθημερινά καρέκλες στον δρόμο, κρατώντας μία θέση στάθμευσης για το αυτοκίνητό του και μάλιστα έξω από την οικία του…

Τον ηλικιωμένο κατήγγειλαν οι γείτονές του, καθώς είχαν εξαγριωθεί. Όταν έφτασαν στο σημείο οι αστυνομικοί, ο 70χρονος φέρεται να τους επιτέθηκε, με σκοπό να τους εμποδίσει να απομακρύνουν τις καρέκλες…

Πηγή:Εφημ. Μακεδονία

Τελευταία ενημέρωση: Δευτέρα, 23 Αυγούστου 2010, 04:22

http://www.zougla.gr/page.ashx?pid=2&aid=166491&cid=4

Στο κενό έπεσε η προσπάθεια της Εκκλησίας να πετύχει τον αποχαρακτηρισμό δασικής έκτασης

«Φρένο» του ΣτΕ στην Εκκλησία

Πρώτη καταχώρηση: Δευτέρα, 23 Αυγούστου 2010, 19:21

Στο κενό έπεσε η προσπάθεια της Εκκλησίας να πετύχει τον αποχαρακτηρισμό δασικής έκτασης 3.500 στρεμμάτων στη θέση Λακώματα Σχιστού στο Πέραμα, μετά την απόφαση που εκδόθηκε από το Ε΄ Τμήμα του Συμβουλίου της Επικρατείας. 

Η έκταση αυτή, που ανήκει στην Εκκλησία, είχε κηρυχθεί αναδασωτέα από το γενικό γραμματέα της Περιφέρειας Αττικής στις 30-10-2006, καθώς εμπίπτει στη ζώνη Α’ του όρους Αιγάλεω, η οποία προστατεύεται ως περιοχή ιδιαίτερου φυσικού κάλλους. 

Η Εκκλησία, όμως, προσέφυγε κατά της απόφασης αυτής, ζητώντας την ακύρωσή της. 

Σύμφωνα με το ΣτΕ που απέρριψε την προσφυγή της Εκκλησίας, η απόφαση για την αναδάσωση είναι επαρκώς αιτιολογημένη και αβάσιμοι όλοι οι περί του αντιθέτου ισχυρισμοί της Εκκλησίας που υποστήριζε μεταξύ άλλων ότι στην ευρύτερη περιοχή έχει γίνει επανειλημμένως άρση της αναδάσωσης για την εγκατάσταση διαφόρων χρήσεων (βιομηχανικής ζώνης, νεκροταφείου Σχιστού, χώρου απόθεσης απορριμμάτων), 

Το Ε’ Τμήμα του ΣτΕ απέρριψε και το επιχείρημα που προβλήθηκε ότι η συγκεκριμένη έκταση δεν είναι δημόσια αλλά ανήκει στις οικονομικές υπηρεσίες της Εκκλησίας, με το σκεπτικό ότι η κήρυξη της ως αναδασωτέας δεν συναρτάται, κατά το νόμο με τον ιδιωτικό ή δημόσιο χαρακτήρα της.

Τελευταία ενημέρωση: Δευτέρα, 23 Αυγούστου 2010, 19:21

http://www.zougla.gr/page.ashx?pid=2&aid=166687&cid=4

Στοπ στις «ματωμένες» γούνες, Ευρωπαϊκή απαγόρευση στα προϊόντα φώκιας εξοργίζει τον Καναδά - Ο πάγος βάφεται κόκκινος κάθε άνοιξη στον αρκτικό

Στοπ στις «ματωμένες» γούνες

Ευρωπαϊκή απαγόρευση στα προϊόντα φώκιας εξοργίζει τον Καναδά

Ο πάγος βάφεται κόκκινος κάθε άνοιξη στον αρκτικό

Βρυξέλλες, Βέλγιο

Από την Παρασκευή απαγορεύεται στην Ευρωπαϊκή Ένωση -με ορισμένες εξαιρέσεις- το εμπόριο γούνας και άλλων προϊόντων από φώκιες. Ο Καναδάς, όμως, αντιδρά με προσφυγή στον Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου κάνοντας λόγο για «διακρίσεις» σε βάρος των κυνηγών.

Έως και 300.000 νεογέννητες φώκιες της Γροιλανδίας σκοτώνονται με ρόπαλα κάθε άνοιξη στον αρκτικό Καναδά.

Οι ευρωπαϊκές αρχές και οι οργανώσεις για τα δικαιώματα των ζώων θεωρούν ότι το ετήσιο κυνήγι είναι βάναυσο, δεν ελέγχεται επαρκώς και προσφέρει μικρό οικονομικό όφελος. 

Η ευρωπαϊκή απαγόρευση που ενεργοποιείται στις 20 Αυγούστου εξαιρεί τους Ινουίτ (Εσκιμώους) του Καναδά και άλλες ομάδες που έχουν προσφύγει κατά της απαγόρευσης στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, υποστηρίζοντας ότι απειλείται η επιβίωσή τους. Η ακροαματική διαδικασία για την υπόθεση θα ξεκινήσει στις 7 Σεπτεμβρίου, δήλωσε η Μαρία Κοκόνεν, εκπρόσωπος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.

Νωρίτερα φέτος, η κυβέρνηση του Καναδά κατέθεσε προσφυγή κατά της ΕΕ στον Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου υποστηρίζοντας ότι η απαγόρευση συνιστά διάκριση εναντίον των Καναδών κυνηγών.

«Πρόκειται για σκανδαλώδη διάκριση εναντίον της καναδικής βιομηχανίας φώκιας, εναντίον των Καναδών κυνηγών [...] ανθρώπων που ασχολούνται με την κτηνοτροφία, που δεν διαφέρουν από πολλές άλλες βιομηχανίες» δήλωσε ο συντηρητικός Καναδός πρωθυπουργός Στίβεν Χάρπερ.

Newsroom ΔΟΛ, με πληροφορίες από Associated Press

http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=1231055917

Το χρέος των πλουσίων

ΑΝΤΩΝΗΣ ΚΑΡΑΚΟΥΣΗΣ | Κυριακή 8 Αυγούστου 2010

Η επιχειρηματική τάξη της χώρας απήλαυσε επί τουλάχιστον δεκαπέντε χρόνια διαρκή ανάπτυξη, σε σταθερό πολιτικό περιβάλλον, χωρίς κοινωνικές εντάσεις και εμπόδια. Από το 1994 και ως το 2008 οι ρυθμοί ανάπτυξης διατηρήθηκαν σταθερά υψηλοί, κοντά στο 4% ετησίως. Από το 1998 και εντεύθεν μάλιστα, με την ένταξη της δραχμής στον Μηχανισμό Συναλλαγματικών Ισοτιμιών, οι ευκαιρίες προόδου και μεγέθυνσης ήταν μοναδικές. Το χρήμα ήταν φθηνό, το χρηματοπιστωτικό σύστημα ανοιχτό και γαλαντόμο στην παροχή πιστώσεων, η κατανάλωσηδιαρκώς αυξανόμενη, το εμπόριο ανθηρό, οι κατασκευές μοναδικές και τα εισοδήματα ισχυρά και ικανά να στηρίξουν πλήθος δραστηριοτήτων. Ταυτοχρόνως, την ίδια περίοδο η επιχειρηματική κοινότητα είχε την ευκαιρία άντλησης απίθανων κεφαλαίων από το Χρηματιστήριο Αθηνών, τα οποία απορροφούσαν με περισσή ευκολία, χωρίς έλεγχο και πολλές δεσμεύσεις. 

Μεγάλος αριθμός επιχειρηματιών εξασφάλισε απίστευτα επενδυτικά κεφάλαια, τα οποία ούτε στα πιο τρελά όνειρά τους δεν μπορούσαν να φαντασθούν. Αποδεδειγμένα, οι περισσότεροι αποθησαύρισαν σε εκείνα τα χρόνια της μεγάλης ευφορίας και δεν επένδυσαν τα αντίστοιχα, όπως είχαν υποχρέωση. Το χειρότερο όμως είναι ότι στην πρώτη στροφή, με την εκδήλωση της κρίσης, οι άλλοτε ευνοημένοι εφοπλιστές, κατασκευαστές, χρηματιστές, τοκιστές και σουλατσαδόροι, μεγαλέμποροι, μεγαλομέτοχοι, μεγαλοστελέχη, μεγαλογιατροί, μεγαλοδικηγόροι,τηλεοπτικοί και κάθε λογής αστέρες, το πρώτο που σκέφθηκαν ήταν να την κοπανήσουν και να μεταφέρουν τους θησαυρούς τους σε ασφαλέστερους τόπους. Και τις υποχρεώσεις τους, φορολογικές και άλλες, φρόντισαν επίσης να αμβλύνουν, αφήνοντας τα βάρη στους συνεπείς μισθωτούς, στους έχοντες συνείδηση αστούς της παλαιάς επιχειρηματικότητας και στις λαϊκότερες των τάξεων που δεν έχουν τρόπους να αποφύγουν τα βάρη. 

Είναι η στάση τους προκλητικά άδικη και ενδεικτική των ηθών, ειδικώς της νεόπλουτης τάξης. Αποθησαύρισαν με όλους τους τρόπους, θεμιτούς και αθέμιτους, στα χρόνια της ευφορίας και διέφυγαν στον καιρό της κρίσης. Οι περισσότεροι μάλιστα από αυτούς πρώτα εύχονταν την κατάρρευση, επένδυαν στην πτώχευση και τώρα περιμένουν ως άλλοι λύκοι να περάσει ο χειμώνας της ελληνικής οικονομίας για να αβγατίσουν και πάλι την περιουσία τους, αγοράζοντας μισοτιμής τα εναπομείναντα της βαρυχειμωνιάς. 

Αν έχουν παραμικρή αίσθηση ευθύνης, μπορούν και τώρα να προσφέρουν χείρα βοηθείας στη δοκιμαζόμενη ελληνική οικονομία. Να επαναπατρίσουν τις καταθέσεις τους και να βοηθήσουν τη χώρα να βγει μία ώρα αρχύτερα από την κρίση. Δεν κινδυνεύουν πια, η χώρα είναι ασφαλισμένη. Θα κουραστεί, θα ταλαιπωρηθεί, αλλά θα βγει πέρα από αυτή την τόσο σκληρή περίοδο.

Ας γνωρίζουν λοιπόν οι νεόπλουτοι της Μεταπολίτευσης ότι δεν είναι τουρίστες στον τόπο τους, έχουν ελάχιστο χρέος και, αν τους έχει απομείνει ίχνος πατριωτισμού. οφείλουν να πράξουν τα δέοντα.

Διαβάστε περισσότερα:  
http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=6&artid=347650&dt=08/08/2010#ixzz0wDBOlpti

Σκίτσο του Π. Ζερβού

http://www.enet.gr/?i=news.el.gallery&id=102&m=83072#gallery-item-container

Τα διδάγματα μιας σύγκρουσης - Η σωστή κλιμάκωση της δράσης είναι βασική προϋπόθεση για την επιτυχία μιας κινητοποίησης - Για να μην είναι η αντίστασή μάταιη...

Τα διδάγματα μιας σύγκρουσης

Του ΤΑΣΟΥ ΠΑΠΠΑ

«Πόλεμος!» φώναζε ο πρόεδρος των φορτηγατζήδων σκαρφαλωμένος στα κάγκελα της εισόδου του υπουργείου Μεταφορών υπό τις ιαχές των συγκεντρωμένων απεργών. «Θα βυθίσουμε την Ελλάδα στο σκοτάδι» προειδοποιούν οι συνδικαλιστές της ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ αν προχωρήσει η ιδιωτικοποίηση τμημάτων της ΔΕΗ.

Και στις δύο περιπτώσεις ο στόχος των συνδικαλιστών είναι η κυβέρνηση. Και στις δύο περιπτώσεις οι διαμαρτυρόμενοι ισχυρίζονται ότι ο αγώνας τους είναι δίκαιος και γίνεται για να προστατευθούν οι κατακτήσεις του ελληνικού λαού. Ωστόσο, τις συνέπειες από τις ενέργειές τους τις πλήρωσαν και θα τις πληρώσουν άλλες κοινωνικές ομάδες, που δεν ανήκουν στις προνομιούχες ζώνες της ελληνικής οικονομίας.

Το ίδιο έργο θα παιχτεί το φθινόπωρο με τον δημόσιο τομέα (ξανά) και τις ΔΕΚΟ και πολλά θα κριθούν από τη διαχείριση που θα κάνουν οι ηγεσίες των συνδικάτων.

Για να μην είναι η αντίστασή τους μάταιη, οφείλουν τα συνδικάτα να εξασφαλίσουν την υποστήριξη, τουλάχιστον τη συμπάθεια -και, στη χειρότερη εκδοχή, την ανοχή- της κοινωνίας. Η κυβέρνηση, με τα μέσα που διαθέτει (κρατικός μηχανισμός, φιλικά ΜΜΕ), θα φροντίσει να τα συκοφαντήσει, παρουσιάζοντάς τα ως ανεύθυνα, ότι βάζουν εμπόδια στον εκσυγχρονισμό της χώρας για να προστατεύσουν τα προνόμιά τους, με τελική επιδίωξη να προκαλέσει την οργή της κοινής γνώμης και τη διάσπαση των δυνάμεών τους. Να θυμίσουμε ότι την κατηγορία περί ρετιρέ (η σύγχρονη εκδοχή της εργατικής αριστοκρατίας) πρώτος την εκστόμισε ο Α. Παπανδρέου.

Πρέπει να εξαντληθούν όλα τα περιθώρια ώστε να εξασφαλιστεί η αλληλεγγύη των κοινωνικών ομάδων που θα πληγούν από την απεργία. Αυτό προϋποθέτει βασανιστικό διάλογο, οργάνωση κοινών παρεμβάσεων και στενή συνεργασία για να αποκρουστούν οι απόπειρες ενεργοποίησης του κοινωνικού αυτοματισμού (τάξη εναντίον τάξης), που είναι το προσφιλές όπλο κάθε εξουσίας.

Απαιτείται, προκειμένου να διαμορφωθεί μια σταθερή βάση συνεννόησης με την κοινωνία και τα υπόλοιπα κόμματα, η επεξεργασία ρεαλιστικού εναλλακτικού σχεδίου ώστε να μην είναι ευάλωτη η απεργία στην κατηγορία για συντεχνιασμό. Στις μεγάλες συγκρούσεις, εκτός από την αποφασιστικότητα και τον ηρωισμό των εμπλεκομένων, είναι απαραίτητο να υπάρχει στρατηγική απάντηση σε ό,τι αφορά το διακύβευμα. Αν περάσει η εντύπωση ότι η μία πλευρά δίνει μάχες χαρακωμάτων και η άλλη προτείνει λύσεις (έστω και επαχθείς), τότε η έκβαση της αναμέτρησης θα είναι αρνητική για τα συνδικάτα.

Η σωστή κλιμάκωση της δράσης είναι βασική προϋπόθεση για την επιτυχία μιας κινητοποίησης. Το ακροατήριο δεν είναι μόνο τα μέλη του κλάδου, αλλά ευρύτερα το σώμα των πολιτών. Κάθε βήμα πρέπει να είναι καλά προετοιμασμένο, επαρκώς αιτιολογημένο, να συσπειρώνει τους εργαζόμενους, να μην πολώνει την κοινωνία και να προκύπτει ως φυσιολογική αντίδραση στην αδιαλλαξία του αντιπάλου. Ξεκινώντας με την πιο προωθημένη μορφή πάλης, δίνεις την αίσθηση ότι αδιαφορείς για το επίπεδο πρόσληψης των μελών του συνδικάτου και ότι δεν ενδιαφέρεσαι για τη δημιουργία γέφυρας επικοινωνίας με τους εν δυνάμει συμμάχους σου. Επιπλέον, υπονομεύεις τις προσπάθειες μεσολάβησης, μένεις χωρίς οδό αξιοπρεπούς διαφυγής και οδηγείσαι σύντομα σε αδιέξοδο και μοιραία σε ηττοπαθείς συμβιβασμούς. Η λογική τού «όλα ή τίποτα», όποτε υιοθετήθηκε από το συνδικαλιστικό κίνημα, αποδείχθηκε καταστροφική.

Οι ηγεσίες των συνδικάτων των ιδιοκτητών φορτηγών δεν ακολούθησαν κανέναν από τους παραπάνω κανόνες εμπλοκής. Μπήκαν σε μια μετωπική αντιπαράθεση χωρίς δεύτερη γραμμή άμυνας, υπερεκτίμησαν τις δυνάμεις τους (προφανώς λόγω της επιτυχίας που είχαν ανάλογα εγχειρήματά τους στο παρελθόν), υποτίμησαν την κυβέρνηση, αδιαφόρησαν για τις επιπτώσεις που είχε η κινητοποίησή τους στις ευπαθείς ομάδες του πληθυσμού, δεν υπολόγισαν σωστά τα όρια αντοχής των μελών τους στις κατασταλτικές μεθόδους του κράτους, έμειναν ξεκρέμαστες, χωρίς ερείσματα, και υποχρεώθηκαν να υποχωρήσουν ατάκτως.

Η σύγκρουση με τους εργαζόμενους του δημόσιου τομέα έχει και εμφυλιοπολεμική διάσταση. Κι αυτό γιατί οι συγκεκριμένοι χώροι ελέγχονται από τα πράσινα συνδικάτα, στις ηγεσίες των οποίων βρίσκονται στελέχη που υποστήριξαν με φανατισμό τον Γ. Παπανδρέου στην εσωκομματική σύρραξη του 2007 για να μην περάσει το κόμμα στα χέρια της δεξιάς (;) πτέρυγας, την οποία υποτίθεται ότι εκπροσωπούσε ο εκλεκτός της διαπλοκής. Αυτά είναι τα καπρίτσια της ιστορίας...

pappas@enet.gr

Έντυπη Έκδοση Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία, Κυριακή 8 Αυγούστου 2010

http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=191179

Ενδιαφέρον για τη δημιουργία ναυτικής βάσης στη νοτιοανατολική Μεσόγειο εξέφρασε ο αρχηγός του ρωσικού πολεμικού ναυτικού

Περιμένουν πρόταση

Ενδιαφέρον για τη δημιουργία ναυτικής βάσης στη νοτιοανατολική Μεσόγειο (σε Ελλάδα ή Τουρκία) εξέφρασε ο αρχηγός του ρωσικού πολεμικού ναυτικού, πυροδοτώντας σενάρια ακόμη και για συγκεκριμένα νησιά, όπως η Σύρος.

Από το υπουργείο Εξωτερικών, πάντως, τονίζουν πως παρ' ότι η Αθήνα έχει στρατιωτική συνεργασία και επιθυμεί στρατηγική σχέση με τη Μόσχα, δεν υφίσταται τέτοια συζήτηση. Όσο για τα περί ύπαρξης πρότασης από τη ρωσική πλευρά που γράφτηκαν στον τύπο, λένε ότι συγκεκριμένη πρόταση από το ρώσο ναύαρχο, πέραν της δήλωσης, δεν έχει γίνει.

Τ. Τ.

Έντυπη Έκδοση Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία, Κυριακή 8 Αυγούστου 2010

http://www.enet.gr/?i=issue.el.home&date=08/08/2010&id=191163

Ανάμεσα στα απόρρητα αρχεία που δημοσιοποίησε η ιστοσελίδα Wikileaks, υπάρχουν και ορισμένα ελληνικού ενδιαφέροντος

Όσα έκρυβαν

Ανάμεσα στα απόρρητα αρχεία που δημοσιοποίησε η ιστοσελίδα Wikileaks, υπάρχουν και ορισμένα ελληνικού ενδιαφέροντος.

Το Νοέμβριο του 2005 το ΓΕΕΘΑ είχε ανακοινώσει ότι δύο επαγγελματίες οπλίτες της ελληνικής δύναμης στο Αφγανιστάν είχαν τραυματιστεί ελαφρά όταν το τζιπ στο οποίο επέβαιναν διήλθε πάνω από αυτοσχέδια νάρκη ενώ επέστρεφαν στο στρατόπεδό τους στην Καμπούλ. Σαφώς διαφορετική είναι η εικόνα που αποκαλύπτεται μέσω της αναφοράς της ISAF (εντοπίστηκε από το thepressproject.gr), αφού φαίνεται ότι παρέλειψαν κάποιες λεπτομέρειες με σημασία: Επρόκειτο για «χτύπημα με παγιδευμένο όχημα», που πυροδοτήθηκε ενώ περνούσε η αυτοκινητοπομπή και όχι αυτοσχέδια νάρκη. Μάλιστα ακολούθησε «περιορισμένη ανταλλαγή πυρών με αγνώστου μεγέθους δύναμη ενόπλων», κάτι που αποσιωπήθηκε από το υπουργείο Άμυνας. Όσο για τους τραυματίες, ήταν τρεις Έλληνες και όχι δύο, όπως είχε ανακοινώσει τότε το ΓΕΕΘΑ.

ΠΑΣ.

Έντυπη Έκδοση Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία, Κυριακή 8 Αυγούστου 2010

http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=191160

Τους μετέφεραν για να μην μπορούν να δικαστούν στις ΗΠΑ - Η CIA...

Τους μετέφεραν για να μην μπορούν να δικαστούν στις ΗΠΑ

Η CIA είχε μυστικά μεταφέρει τέσσερις κρατουμένους για τρομοκρατική δράση, στο Γκουαντάναμο το 2003, χρόνια νωρίτερα απ' ό,τι αργότερα αποκαλύφθηκε και στη συνέχεια μεταφέρθηκαν πίσω στις φυλακές που προηγουμένως κρατούνταν προτού το Ανώτατο Δικαστήριο τους επιτρέψει πρόσβαση σε δικηγόρους.

Σύμφωνα με το πρακτορείο Ασοσιέιτεντ Πρες, η μεταφορά αυτή επέτρεψε στους Αμερικανούς να ανακρίνουν τους κρατουμένους στις «μαύρες φυλακές» της CIA για άλλα δύο χρόνια χωρίς πρόσβαση σε δικηγόρους ή παρατηρητές για θέματα ανθρωπίνων δικαιωμάτων και φυσικά τους απέκλεισε από την προοπτική προσφυγής σε αμερικανικά δικαστήρια. Αν είχαν παραμείνει στο κέντρο κράτησης του Γκουαντάναμο για άλλους τρεις μήνες θα είχαν θεμελιώσει αυτά τα δικαιώματα.

Επρόκειτο απλώς για μια στρατηγική που απέκλειε τους κρατουμένους από την πρόσβαση στα δικαστήρια, όπως καταγγέλλουν συνήγοροι. Η απομάκρυνση κρατουμένων από τη βάση του Γκουαντάναμο δείχνει, όπως λένε τώρα αναλυτές, πόσο η κυβέρνηση Μπους ανησυχούσε μήπως το Ανώτατο Δικαστήριο προχωρούσε σε άρση του απορρήτου σε σχέση με το πρόγραμμα κράτησης υπόπτων για τρομοκρατική δράση. Ταυτοχρόνως δείχνει και τις έντονες προσπάθειες της ίδιας κυβέρνησης να μείνουν οι κρατούμενοι αυτοί μακριά από τα αμερικανικά δικαστήρια. Ολες οι κινήσεις γίνονταν με απόλυτη μυστικότητα, ώστε φαίνεται πως ακόμη και άνθρωποι που γνώριζαν το πρόγραμμα κράτησης της CIA μπορεί να μην ήταν ενήμεροι γι' αυτό το κομμάτι του. Χρόνια αργότερα, η νομιμότητα του όλου προγράμματος εξακολουθεί να προβληματίζει και φυσικά να ρίχνει τη σκιά της στις προσπάθειες της κυβέρνησης του Μπαράκ Ομπάμα να αντιμετωπίσει τα θέματα των κρατουμένων υπόπτων για τρομοκρατική δράση.

Κ. ΤΖΑΒΑΡΑ (Πηγή: Ασοσιέιτεντ Πρες)

Έντυπη Έκδοση Ελευθεροτυπία, Σάββατο 7 Αυγούστου 2010

http://www.enet.gr/?i=issue.el.home&date=07/08/2010&id=190989

Το 2001 που ξεκίνησε η απελευθέρωση των ακτοπλοϊκών συγκοινωνιών, το αντίτιμο του εισιτηρίου από...

Απελευθέρωση

Περί πληθωρισμού, τιμών και λοιπών φληναφημάτων.

Το 2001 που ξεκίνησε η απελευθέρωση των ακτοπλοϊκών συγκοινωνιών, το αντίτιμο του εισιτηρίου από Πειραιά για Ικαρία στην οικονομική θέση ήταν 8,5 ευρώ . Τώρα κοστίζει 45,50 ευρώ . Δηλαδή αυξήθηκε κατά 435%! Το εισιτήριο για Σάμο από 10,27 ευρώ έφτασε τα 50 ευρώ (αύξηση 411%). Για Νάξο από 8,50 ευρώ σκαρφάλωσε στα 38 ευρώ (αύξηση 411%). Αντί της απελευθέρωσης των ακτοπλοϊκών συγκοινωνιών, η ασυδοσία της επιβάρυνσης κατά 400% των ταλαίπωρων νησιωτών και ταξιδιωτών. Σε λιγότερο από μια δεκαετία και χωρίς... τρόικες.

Ν.ΒΑΛ.

Έντυπη Έκδοση Ελευθεροτυπία, Σάββατο 7 Αυγούστου 2010

http://www.enet.gr/?i=arthra-sthles.el.politika_paraskinia&id=190972

Όλα γίνονται στο Ρίο - Σε μια φυλακή του Ρίο Ντε Τζανέιρο, στη Βραζιλία...

Όλα γίνονται στο Ρίο

Σε μια φυλακή του Ρίο Ντε Τζανέιρο, στη Βραζιλία, οι 150 κρατούμενοι πήραν, κυριολεκτικά, την κατάσταση στα χέρια τους. Δωροδόκησαν τους ελάχιστους φρουρούς, πήραν τα κλειδιά των κελιών τους και ανέλαβαν οι ίδιοι τον έλεγχο της φυλακής. Άνοιγαν την πόρτα τους σε όποιον επισκέπτη ήθελαν και κρατούσαν μπλοκάκια με τις οικονομικές τους δοσοληψίες καθώς ο καπιταλισμός ισχύει ακόμη και στις φυλακές. Οι πιο πλούσιοι ζούσαν φυσικά στα πιο ευρύχωρα κελιά, είχαν τα κινητά τους τηλέφωνα και φυσικά υπηρετικό προσωπικό.

Κάποιος τους κάρφωσε όμως και η αστυνομία που έκανε έφοδο «επανέφερε την τάξη».

Έντυπη Έκδοση Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία, Κυριακή 8 Αυγούστου 2010

http://www.enet.gr/?i=issue.el.home&date=08/08/2010&s=an8rwpoi--topoi&c=kosmos

Παραβιάζει το Σύνταγμα η επιστράτευση

«Παραβιάζει το Σύνταγμα η επιστράτευση»

Του ΚΩΣΤΑ ΧΡΥΣΟΓΟΝΟΥ*

Σύμφωνα με το άρθρο 22 παρ. 4 του Συντάγματος, επίταξη προσωπικών υπηρεσιών (ή αλλιώς πολιτική επιστράτευση, κατά την ορολογία του σχετικού ν.δ. 17/1974) επιτρέπεται μόνο σε συγκεκριμένες, περιοριστικά αναφερόμενες περιπτώσεις, όπως πόλεμος κ.ά.

Από τις περιπτώσεις αυτές η μόνη κάπως σχετική με τις κινητοποιήσεις των ιδιοκτητών βυτιοφόρων αυτοκινήτων είναι η «ανάγκη που μπορεί να θέσει σε κίνδυνο τη δημόσια υγεία» και εκείνη επικαλείται ο πρωθυπουργός στη σχετική απόφασή του.

Η διαφύλαξη της δημόσιας υγείας προϋποθέτει λογικά τον εφοδιασμό των νοσοκομείων και φαρμακείων, καθώς και τη δυνατότητα μεταφοράς των ασθενών, όχι όμως την πλήρη λειτουργία της εθνικής οικονομίας.

Συνεπώς θα δικαιολογούνταν το πολύ η επίταξη ενός περιορισμένου αριθμού (π.χ. του ενός δεκάτου) των οδηγών και των αντίστοιχων βυτιοφόρων (κατ' εφαρμογή του άρθρου 18 παρ. 3 του Συντάγματος για την επίταξη πραγμάτων), για να εξασφαλιστούν τα παραπάνω, όχι όμως του συνόλου τους.

Κατά συνέπεια η επιστράτευση που αποφάσισε ο πρωθυπουργός ξεπερνά κατά πολύ το αναγκαίο μέτρο και παραβιάζει τα άρθρα 18 παρ. 3 και 22 παρ. 4 του Συντάγματος σε συνδυασμό με την κατοχυρωμένη στο άρθρο 25 παρ. 1 του ίδιου αρχή της αναλογικότητας.

Παράλληλα παραβιάζονται έτσι οι υπ' αριθ. 29 και 105 Διεθνείς Συμβάσεις Εργασίας, για την απαγόρευση της αναγκαστικής εργασίας τις οποίες έχει κυρώσει η Ελλάδα και προκύπτει το ενδεχόμενο καταδίκης της χώρας μας από τη Διεθνή Οργάνωση Εργασίας, όπως έχει συμβεί και στο παρελθόν.

*Καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου, Νομική Σχολή ΑΠΘ

Έντυπη Έκδοση Ελευθεροτυπία, Σάββατο 31 Ιουλίου 2010

http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=188711

Αρχαία ελληνικά σε βρετανικά δημοτικά σχολεία

Αρχαία ελληνικά σε βρετανικά δημοτικά σχολεία

Της ΕΡΣΗΣ ΒΑΤΟΥ

Σε βρετανικά δημόσια δημοτικά σχολεία θα διδάσκονται από τον Σεπτέμβριο τα αρχαία ελληνικά. Η απόφαση ελήφθη ύστερα από πρωτοβουλία οργάνωσης για τη διδασκαλία των κλασικών και αφορά, σε πρώτη φάση, 13 σχολεία στην περιοχή Οξφορντσιρ.

Ο βρετανικός Τύπος με χαρά ανακοινώνει ότι οι μαθητές «θα διδάσκονται τη μητρική γλώσσα του Αρχιμήδη και του Ηρόδοτου».

Η Λόρνα Ρόμπινσον, διευθύντρια του προγράμματος «Ιρις», που προώθησε αρμοδίως την ιδέα, είναι πεπεισμένη ότι η διδασκαλία των αρχαίων ελληνικών θα έχει σημαντικά ευεργετήματα για τους μαθητές. «Ο κόσμος μπορεί να τρομάζει στην ιδέα της εκμάθησης μιας γλώσσας που έχει διαφορετικό αλφάβητο και να αντιμετωπίζει το θέμα ως πρόβλημα. Ομως από την εμπειρία μας γνωρίζουμε ότι ενώ (η διδασκαλία) πράγματι προσθέτει μια επιπλέον διάσταση στη μάθηση, τελικά ο κόσμος προσαρμόζεται πολύ γρήγορα και αρχίζει να το ευχαριστιέται όταν εξοικειωθεί».

Οι μαθητές, σε τρία δημόσια δημοτικά αρχικά και άλλα δέκα λίγο αργότερα, θα διδάσκονται την αλφάβητο, γραμματική και λεξιλόγιο της αρχαίας ελληνικής γλώσσας αλλά και στοιχεία πολιτισμού όπως η γέννηση και η εξέλιξη των Ολυμπιακών Αγώνων και οι κωμωδίες του Αριστοφάνη.

Η διευθύντρια ενός δημοτικού σχολείου στο Οξφορντσιρ είπε χαρακτηριστικά στην Daily Telegraph ότι η προγενέστερη εισαγωγή των λατινικών πήγε καλά οπότε δέχτηκαν θετικά και τα αρχαία ελληνικά. «Τα παιδιά αντιλαμβάνονται καλύτερα τη γλώσσα, αναγνωρίζουν τη σχέση μεταξύ των γλωσσών και το διασκεδάζουν», είπε η Σου Γουίτζερι. Η Ρόμπινσον θεωρεί τα αρχαία ελληνικά «θαυμάσια γλώσσα, γεμάτη όμορφες λέξεις και συναρπαστικά νοήματα», ενώ ο συγγραφέας-δημοσιογράφος Χάρι Μάουντ γράφει στο blog του: «Είναι θαυμάσια είδηση ότι τα αρχαία ελληνικά θα διδάσκονται στο δημοτικό. Θα βελτιώσουν τις δεξιότητες των παιδιών στην αγγλική γραμματική και θα τα εισαγάγουν στον ελληνικό πολιτισμό - το λίκνο του δυτικού πολιτισμού».

Έντυπη Έκδοση Ελευθεροτυπία, Σάββατο 31 Ιουλίου 2010

http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=188744

Ο ΙΔΡΥΤΗΣ ΤΟΥ WIKILEAKS, ΤΖΟΥΛΙΑΝ ΑΣΑΝΤΖ, ΞΕΚΑΘΑΡΙΖΕΙ ΤΑ ΠΙΣΤΕΥΩ ΤΟΥ

Ο ΙΔΡΥΤΗΣ ΤΟΥ WIKILEAKS, ΤΖΟΥΛΙΑΝ ΑΣΑΝΤΖ, ΞΕΚΑΘΑΡΙΖΕΙ ΤΑ ΠΙΣΤΕΥΩ ΤΟΥ

«Μ' αρέσει να χαλάω τα σχέδια των δυνατών»

Υπεύθυνος: Επιμέλεια: ΟΛΓΑ ΚΟΛΙΑΤΣΟΥ koliatsu@enet.gr

Ο 39χρονος Αυστραλός Τζούλιαν Ασάντζ, ιδρυτής του WikiLeaks, θεωρείται από το Πεντάγωνο άτομο επικίνδυνο. Στη γερμανική επιθεώρηση μιλά για το δημοσιευμένο υλικό, τον τρόπο λειτουργίας τού ιστότοπου, την προστασία των πηγών του και τα κίνητρα για την ίδρυσή του.

«Επικίνδυνοι είναι εκείνοι που διεξάγουν πόλεμο, όχι αυτοί που προσπαθούν να τους σταματήσουν», λέει ο Τζούλιαν Ασάντζ

Κύριε Ασάντζ, δημοσιεύετε τεράστιο όγκο απόρρητου υλικού για τον πόλεμο στο Αφγανιστάν. Ποιο είναι το κίνητρό σας;

«Πρόκειται για την εκτενέστερη περιγραφή που διεξήχθη ποτέ κατά τη διάρκεια μιας ένοπλης σύρραξης -κι επιπλέον σε χρονική περίοδο κατά την οποία υπάρχουν περιθώρια μεταστροφής σε κάτι καλό. Περιέχει καταγραφές για περισσότερα από 90.000 περιστατικά, όπως και ακριβή γεωγραφικά στοιχεία - υλικό που παραμερίζει οτιδήποτε έχει γραφτεί μέχρι στιγμής για το Αφγανιστάν. Δεν θ' αλλάξει μόνο την οπτική μας γι' αυτόν τον πόλεμο, αλλά για όλους τους σύγχρονους πολέμους».

Πιστεύετε ότι η δημοσιοποίηση θα επηρεάσει πολιτικές αποφάσεις;

«Ναι. Το υλικό ρίχνει φως στην καθημερινή κτηνωδία και την αθλιότητα του πολέμου. Θα αλλάξει την κοινή γνώμη, ακόμη και τη γνώμη ατόμων που διαθέτουν πολιτική και διπλωματική επιρροή. Υπάρχει μια γενικότερη άποψη, ότι θα ήταν προτιμότερος ο τερματισμός του πολέμου. Τα στοιχεία δεν θα το καταφέρουν αυτό, θα επηρεάσουν, όμως, την πολιτική βούληση».

Το υλικό περιέχει στρατιωτικά μυστικά και ονόματα πηγών. Με τη δημοσιοποίηση δεν θέτετε σε κίνδυνο τις δυνάμεις των διεθνών σωμάτων και μαζί τούς Αφγανούς πληροφοριοδότες τους;

«Τα στοιχεία δεν περιέχουν πληροφορίες για τρέχουσες κινήσεις στρατευμάτων. Από αυτή την άποψη η πηγή μας προσπάθησε να περιορίσει "ζημιές" και μας επιφόρτισε να ελέγξουμε το υλικό, ώστε να μη συνιστά σοβαρό κίνδυνο για αμάχους. Εκλαμβάνουμε πολύ σοβαρά την προστασία των πηγών μας και ιδιαιτέρως συγκεκριμένες πηγές τού αμερικανικού στρατού και των διεθνών δυνάμεων στο Αφγανιστάν (ISAF). Επιλέξαμε περιστατικά κι επεξεργαστήκαμε το υλικό, ώστε να μην υπάρξει κίνδυνος για αμάχους. Υπάρχουν στοιχεία που δικαίως είναι απόρρητα, αλλά και κάποια που δικαίως μπορεί κανείς να τα παραβιάσει. Δυστυχώς, εκείνοι που διαπράττουν εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας ή παραβαίνουν ορισμένους νόμους, μπορούν με μεγάλη ευκολία να κάνουν κακή χρήση του δικαιώματος διατήρησης απορρήτων. Γενικώς, το WikiLeaks φροντίζει να προστατεύονται οι πηγές και να πληροφορείται η κοινή γνώμη».

Τελικώς, όμως, κάποιος αποφασίζει για τη δημοσίευση. Ποιος καθορίζει τα κριτήρια; Ο συγκεκριμένος ιστότοπος θεωρείται «πρωτοπόρος μαχητής» της ελεύθερης πληροφόρησης και δεν διέπεται ο ίδιος από διαφάνεια.

«Αυτό είναι γελοίο -δηλώνουμε με σαφήνεια και ακρίβεια τι δημοσιεύουμε και τι όχι. Σ' εμάς δεν υπάρχουν αποφάσεις ad hoc, αλλά έχουμε πάγιες αρχές και δημοσιοποιούμε τις πρωταρχικές πηγές μαζί με τα κείμενά μας».

Το πρόβλημα είναι ότι το WikiLeaks δεν μπορεί να υποστεί νομικές συνέπειες για πιθανά λάθη. Οι διακομιστές σας (server) βρίσκονται σε χώρες που σας προσφέρουν ευρεία προστασία. Βρίσκεται ο ιστότοπός σας υπεράνω νόμου;

«Δεν κινούμαστε σε "κενό αέρος". Ολοι οι συμμετέχοντες ζουν σε κράτη όπου ισχύουν πολύ διαφορετικές μεταξύ τους νομοθεσίες. Σε διάφορες χώρες έχουμε προσαχθεί σε δίκες, αλλά μέχρι στιγμής έχουμε δικαιωθεί σε όλες, αφού τις αποφάσεις λαμβάνουν δικαστήρια και όχι επιχειρήσεις ή στρατηγοί. Μέχρι τώρα νόμος, δικαστήρια, ακόμη και συνταγματικές διατάξεις βρίσκονταν στο πλευρό μας».

Τι εννοείτε όταν λέτε πως η διαφάνεια, για την οποία αγωνίζεστε, συνδέεται με μια δικαιότερη κοινωνία;

«Αληθινές μεταρρυθμίσεις μπορούν να υπάρξουν μόνον όταν αποκαλύπτονται άδικες ενέργειες. Και καλύτερα είναι να προλαβαίνει κανείς τις αδικίες, πριν συμβούν -για παράδειγμα, επεμβαίνοντας με αποκαλύψεις στην εφαρμογή ενός σχεδίου».

Κατά τον πόλεμο του Βιετνάμ η κυβέρνηση Νίξον αποκάλεσε τον πληροφοριοδότη που διέρρευσε το περιεχόμενο των εγγράφων τού Πενταγώνου στον Τύπο, «πλέον επικίνδυνο άτομο στην Αμερική». Σήμερα είστε εσείς ο πιο επικίνδυνος ή αυτός που κινδυνεύει περισσότερο;

«Οι πιο επικίνδυνοι είναι εκείνοι που διεξάγουν πόλεμο -αυτούς πρέπει να σταματήσουμε. Αν αυτή η άποψη με καθιστά στα μάτια σας επικίνδυνο, τότε έτσι είναι».

Πώς αποφασίσατε να ιδρύσετε το WikiLeaks;

«Ζούμε μόνο μία φορά, γι'αυτό μέσα σε όσο χρόνο διαθέτουμε πρέπει να δημιουργούμε κάτι σοβαρό και εποικοδομητικό. Ο συγκεκριμένος ιστότοπος είναι κάτι τέτοιο για εμένα. Μου αρέσει να "στήνω" μεγάλα συστήματα, να βοηθώ ευάλωτους ανθρώπους - αλλά και να χαλάω τα σχέδια των "δυνατών". Αυτό με διασκεδάζει πραγματικά».

Έντυπη Έκδοση Ελευθεροτυπία, Σάββατο 31 Ιουλίου 2010

http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=188741

ίσως οι ερχόμενες δημοτικές & περιφερειακές εκλογές αποτελούν «ευκαιρία». Η τυχόν υπερψήφιση κυβερνητικών υποψηφίων θα δώσει το «συγχωροχάρτι» που προσδοκά το ΠΑΣΟΚ. Στον αντίποδα, ούτε η καταψήφιση των αντιπολιτευτικών κομμάτων (βασικών παραγόντων της γενικευμένης κρίσης) ούτε μια αποχή τύπου ευρωεκλογών φαίνεται να αποτελούν λύση διεξόδου.

Το δήθεν «νέο» και το άλυτο πολιτικό πρόβλημα

Του ΧΡΗΣΤΟΥ ΖΕΡΒΑ

Ζούμε μέρες πρωτοφανούς σύγχυσης. Πράγμα μάλλον φυσιολογικό, αν αναλογιστεί κανείς το μέγεθος των τρομακτικών αλλαγών που «σάρωσαν» τη ζωή μας, μέσα σε έλαχιστο χρονικό διάστημα. Ισως γι' αυτό, μέσα στη γενική παραζάλη που μας προκάλεσε το αρχικό σοκ, δεν έχουμε συνειδητοποιήσει ακόμη τη νέα σκληρή πραγματικότητα που διαγράφεται μπροστά μας.

Η αντίδρασή μας είναι σπασμωδική. Εξαντλείται στη γενική, ακατέργαστη (όπως είπε και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας), καταδίκη της πολιτικής τάξης στο σύνολό της και σε ακίνδυνες γλαφυρές αποκηρύξεις του ανίκανου και διεφθαρμένου πολιτικού συστήματος. Δεν είμαστε ακόμη σε θέση να προσδιορίσουμε τους πραγματικούς υπεύθυνους της πρωτόγνωρης κοινωνικής ανατροπής. Και κυρίως, αδυνατούμε να κατανοήσουμε τους κοινωνικούς και οικονομικούς λόγους που επέβαλαν ως νόμιμες, θηριώδεις ανισότητες και αδικίες.

Μας ενοχλεί η κυνικότητα και η προκλητική αδιαφορία των τοποτηρητών της εκτελεστικής εξουσίας αλλά δεν είμαστε και απολύτως έτοιμοι να την υπερβούμε.

Μέσα στο θολό πολιτικό και ιδεολογικό τοπίο που μας περιβάλλει, σχεδόν όλα γίνονται δυνατά. Η οικειοποίηση του αντιθέτου, η ανερυθρίαστη παρεκτροπή της εξουσιαστικής αλαζονείας, η «οβιδιακή» μεταστροφή των πολιτικών επιλογών, η επίκληση των δανειστών και των γραφειοκρατών της τρόικας ως «από μηχανής θεών» που παράγουν δίκαιο αποτελούν το καθημερινό θέατρο του παραλόγου μας.

Από την άλλη, εξακολουθούν να μας ζητούν υπακοή. Αγνοούν όμως ότι συμπιέζουν επικίνδυνα την ανοχή μας. Μας πλασάρουν μια δήθεν «νέα» εκδοχή πολιτικής οργάνωσης, κατηγορώντας ως αποκλειστικό υπαίτιο της παταγώδους αποτυχίας τη θεσμική ανεπάρκεια της παλιάς πολιτικής εξουσίας.

Ξεχνούν όμως κάτι βασικό. Το πολιτικό σύστημα δεν είναι αυτόνομο. Η πολιτική εκπροσώπηση διαμορφώθηκε κατ' εικόνα και καθ' ομοίωση της οικονομικής εξουσίας, την οποία κλήθηκε να υπηρετήσει. Η απαξίωση των παραγωγικών δομών, η κινητικότητα του χρήματος, η επιδίωξη του εύκολου και γρήγορου κέρδους, η δημιουργία νέων τζακιών, η διαπλοκή της οικονομικής δύναμης με το κράτος αποτυπώθηκαν πλήρως και στην πολιτική τάξη πραγμάτων. Η μεταπολιτευτική πολιτική οργάνωση του κράτους μιμήθηκε το πελατειακό μοντέλο διαχείρισης που ακολούθησαν οι εκάστοτε ελίτ στις προνομιακές σχέσεις τους με το ελληνικό κράτος.

Οτι η πολιτική αυτή εκπροσώπηση αποδείχθηκε εκ του αποτελέσματος ατελέσφορη και αναποτελεσματική για το ελληνικό αστικό σύστημα εξουσίας, είναι αληθές. Ομως το πρόβλημα υπήρχε στη βάση της κοινωνίας. Δεν ξεκίνησε από την κορυφή. Και η διεθνής χρηματοπιστωτική κρίση δεν είναι προφανώς μόνο ένα ελληνικό φαινόμενο.

Μπορεί όμως η κατάρρευση του σημερινού πολιτικού συστήματος και η αντικατάστασή του με κάποιο άλλο, παρεμφερές αλλά αποτελεσματικότερο, να φέρει την «άνοιξη» που φανταζόμαστε ή επιθυμούμε;

Οσοι επιχειρούν να πείσουν για την αναγκαιότητα αυτού του είδους της αλλαγής, δεν προσδιορίζουν τις προϋποθέσεις της. Αρκούνται σε αόριστες και ασαφείς «σωτηριολογικές αφηγήσεις». Είναι αυτοί που στοιχίζονται πίσω από δήθεν «νέους θεσμούς, νέα πρόσωπα, νέα κόμματα». Δεν υπάρχει όμως τίποτα πιο απαρχαιωμένο και κενό από αυτό το «νέο», ιδίως όταν λειτουργεί ως στρόφιγγα εκτόνωσης και ενσωμάτωσης της συσσωρευμένης αγανάκτησης.

Αυτό που θα είχε μια κάποια αξία είναι η ανάδειξη ενός πραγματικά διαφορετικού τρόπου διαχείρισης των κοινών. Η στήριξη μιας εναλλακτικής κοινωνικής πρότασης, η οποία θα αμφισβητήσει την ουσία της σημερινής αποτυχημένης πολιτικής και τη βάση της νομιμοποίησής της.

Μετά τις διαδηλώσεις, ίσως οι ερχόμενες δημοτικές και περιφερειακές εκλογές αποτελούν μια ακόμη «ευκαιρία». Η τυχόν υπερψήφιση κυβερνητικών υποψηφίων θα δώσει το «συγχωροχάρτι» που προσδοκά το ΠΑΣΟΚ. Στον αντίποδα, ούτε η καταψήφιση των αντιπολιτευτικών κομμάτων (βασικών παραγόντων της γενικευμένης κρίσης) ούτε μια αποχή τύπου ευρωεκλογών φαίνεται να αποτελούν λύση διεξόδου. Χρειάζονται ωστόσο άμεσες απαντήσεις σ' ένα σύνθετο πολιτικό πρόβλημα που δεν έχει, ακόμη, πλήρως τεθεί.

Ανακύκλωση...

Του ΧΡΗΣΤΟΥ ΖΕΡΒΑ

Το «νέο» σήμερα στον πολιτικό ορίζοντα είναι η ίδρυση της Δημοκρατικής Αριστεράς, μετά τη διάσπαση του ΣΥΝ και του ΣΥΡΙΖΑ, και η εξαγγελία προθέσεων της Ντόρας Μπακογιάννη να προχωρήσει στη δημιουργία κόμματος.

Και στα δύο εγχειρήματα ανακυκλώνονται πρόσωπα, υλικά και ιδέες του παρελθόντος. Πρόκειται για συστατικά μέρη του ίδιου πολιτικού συστήματος εξουσίας που σήμερα αμφισβητείται. Γι' αυτό και η ανταπόκριση του κόσμου είναι μικρή.

Τι δυναμική μπορεί να έχει ένα κόμμα που πλασάρεται ως συνέχεια του πάλαι ποτέ ΚΚΕ εσωτ.; Και τι «νέο» εμπεριέχεται στις αποσκευές μιας πολιτικού που υπηρέτησε ευσυνειδήτως, και με το παραπάνω, το απαξιωμένο μοντέλο πολιτικής και κομματικής οργάνωσης που την απέβαλε;

http://www.enet.gr/?i=issue.el.home&date=31/07/2010&s=dyo-maties-thn-evdomada&c=politikh

Το τέλος των ψευδαισθήσεων και αμύνεσθαι περί πάρτης...

Το τέλος των ψευδαισθήσεων και αμύνεσθαι περί πάρτης...

Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΚΑΡΕΛΙΑ

Το πανό των συνδικαλιστών φορτηγατζήδων, κρεμασμένο στην είσοδο του υπουργείου Μεταφορών, έγραφε: «Μολών λαβέ». Απλοελληνιστί «έλα να την πάρεις». Την άδεια των φορτηγών τους, εννοείται.

Αυτό είναι το σύγχρονο όπλο τους, μ' αυτό υπερασπίζονται τις σύγχρονες Θερμοπύλες τους, απέναντι στους σύγχρονους Πέρσες. «Αμύνεσθαι περί πάρτης» λοιπόν. Μπορεί ο Ομηρος να έγραψε «περί πάτρης» (για την πατρίδα), αλλά εδώ ισχύει κυριολεκτικά το «για την πάρτη μας».

Και πώς, αλήθεια, να απαιτήσουμε από τους φορτηγατζήδες «να επιδείξουν πατριωτισμό», που είπαν ο Βενιζέλος και ο Ρέππας; Και τι είναι, αλήθεια, πατριωτικό για μια συντεχνία; Οχι, δεν χρησιμοποιείται η λέξη αυτή με διάθεση υποτίμησης. Αλλωστε, όλη η Ελλάδα γεμάτη συντεχνίες είναι, οι οποίες διεκδικούν για την πάρτη τους. Δεν χρησιμοποιούν, βεβαίως, όλες τις ίδιες μεθόδους, αφού δεν έχουν τις ίδιες δυνατότητες.

Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας και ο πρωθυπουργός, όταν αναλαμβάνουν τα καθήκοντά τους, ορκίζονται να φυλάττουν το Σύνταγμα και τους νόμους (αυτονόητο) και να υπηρετούν «το γενικό συμφέρον του ελληνικού λαού». Αυτό το δεύτερο δεν είναι καθόλου αυτονόητο. Τι θα πει «γενικό συμφέρον»; Ποιος το ορίζει; Και ποιον εξυπηρετεί; Είναι αυτό που λέμε «γενικό καλό». Ολοι το θέλουμε, αλίμονο. Αλλά προσαρμοσμένο στα δικά μας μέτρα. Μόλις πάει να μας θίξει λίγο, να τα πετιώνται τα συντεχνιακά μας.

Επί τρεις και πλέον δεκαετίες (ας μην πάμε πιο πίσω - κι ας δόθηκαν επί χούντας οι άδειες για τα φορτηγά), η ελληνική κοινωνία είναι δομημένη πάνω στα συμφέροντα των παντός είδους συντεχνιών. Πρώτη και καλύτερη η συντεχνία των πολιτικών. Γιατί να ξεχάσουμε με πόσο προκλητική συμπεριφορά υπερασπίζεται τα συμφέροντά της; Πριν από λίγα μόλις χρόνια οι βουλευτές έπαιρναν σύνταξη με μία και μοναδική θητεία (τέσσερα χρόνια) και χρειάστηκαν πολλές πιέσεις για να γίνουν δύο. Γιατί να ξεχάσουμε με πόσο πείσμα έδιναν ασυλία οι ίδιοι στον εαυτό τους, ακόμη κι αν είχαν διαπράξει αδικήματα που ολοφάνερα δεν είχαν καμία σχέση με την άσκηση των καθηκόντων τους;

Μια τέτοια συντεχνία και οι κυβερνήσεις τις οποίες στήριζε είναι φυσικό να παραχωρεί, κατά καιρούς, προνόμια στις άλλες συντεχνίες. Η άλλη μεγάλη συντεχνία, των δικαστών, για παράδειγμα, κατέχει το μοναδικό προνόμιο να καθορίζει η ίδια το ύψος των μισθών της. Φυσικά, δεν θα εξαιρέσουμε τη συντεχνία του δικού μας σιναφιού, των δημοσιογράφων. Εχουμε κι εμείς κάποια προνόμια, αν και σε σύγκριση με παλιότερες εποχές και με τα αντίστοιχα άλλων ομάδων, είναι πλέον «ψιλή βροχή».

Δεν είναι σκοπός αυτού του σημειώματος η ανάλυση των συντεχνιακών δομών της ελληνικής κοινωνίας και των συνεπειών του φαινομένου. Αλλη είναι σήμερα η καίρια επισήμανση. Οσο το ελληνικό κράτος κατάφερνε να δανείζεται απρόσκοπτα και μπορούσε να συντηρεί μια ευημερία, πραγματική ή πλαστή, ανάλογα με τις εποχές, μπορούσε ταυτόχρονα να εξυπηρετεί και τα συμφέροντα των επιμέρους ομάδων. Και μάλιστα με το παραπάνω. Οχι ότι πολλά από τα αυτά συμφέροντα δεν αντιστρατεύονταν το συνταγματικώς προσδιοριζόμενο «γενικό συμφέρον». Ομως και τα μεν και το δε στεγάζονταν αρμονικά κάτω από την ίδια στέγη, της ευημερίας που προαναφέραμε.

Η περίοδος αυτή ανήκει πλέον στο παρελθόν. Οριστικά; Ας κρατήσουμε μια επιφύλαξη. Ομως, οι δεσμεύσεις που έχει αναλάβει η χώρα απέναντι στους διεθνείς δανειστές της, τουλάχιστον σ' αυτή τη φάση, δεν επιτρέπουν παρανοήσεις και ψευδαισθήσεις, σαν κι αυτές που είχαν οι ιδιοκτήτες των φορτηγών. Οτι, για άλλη μια φορά, το υπουργείο και οι ίδιοι θα κουλάντριζαν τα θέματα και σχεδόν τίποτα δεν θα άλλαζε. Κάποιες ομάδες, από τις παλιές προνομιούχες, θα πληρώσουν (οι πολλοί πληρώνουν ήδη). Χωρίς να είναι βέβαιο ότι θα εξυπηρετηθεί το «γενικό συμφέρον».

Για να επιστρέψουμε σε μια κάπως ομαλή κατάσταση, στην οποία όλοι θα μπορούν να συνυπάρχουν, πρέπει η χώρα να ξεφύγει από την παγίδα της ύφεσης. Να μεγαλώσει η πίτα, να φτάνει για όλους. Πότε (και αν) θα συμβεί αυτό; Κάνε με προφήτη να σε κάνω βασιλιά.

karelias@enet.gr

Κι αν ανατραπεί;

Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΚΑΡΕΛΙΑ

Πλήθος συνδικαλιστικών οργανώσεων κατέθεσε προσφυγή εναντίον του περιβόητου Μνημονίου, ουσιαστικά εναντίον των περικοπών σε μισθούς και συντάξεις.

Βεβαίως, η απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας θα εκδοθεί σε μερικά χρόνια, όταν το Μνημόνιο θα έχει εφαρμοστεί πλήρως. Αλλά ας υποθέσουμε ότι η απόφαση εκδίδεται αύριο το πρωί και δικαιώνει τους προσφεύγοντες. Τι θα συμβεί; Το Μνημόνιο ακυρώνεται, η συμφωνία με τους δανειστές παύει να υφίσταται. Δεν θα καταβληθεί η επόμενη δόση του δανείου. Το κράτος πρέπει να επιστρέψει τα παρακρατηθέντα στους δημόσιους υπαλλήλους. Φυσικά, δεν θα τα έχει. Θα κηρύξει στάση πληρωμών. Πτώχευση. Τη συνέχεια τη φανταζόμαστε. Τα πολιτικά προβλήματα δεν λύνονται στα δικαστήρια. Οι κυβερνήσεις τιμωρούνται στις κάλπες.

http://www.enet.gr/?i=issue.el.home&date=31/07/2010&s=dyo-maties-thn-evdomada&c=politikh