Το χρέος των πλουσίων

ΑΝΤΩΝΗΣ ΚΑΡΑΚΟΥΣΗΣ | Κυριακή 8 Αυγούστου 2010

Η επιχειρηματική τάξη της χώρας απήλαυσε επί τουλάχιστον δεκαπέντε χρόνια διαρκή ανάπτυξη, σε σταθερό πολιτικό περιβάλλον, χωρίς κοινωνικές εντάσεις και εμπόδια. Από το 1994 και ως το 2008 οι ρυθμοί ανάπτυξης διατηρήθηκαν σταθερά υψηλοί, κοντά στο 4% ετησίως. Από το 1998 και εντεύθεν μάλιστα, με την ένταξη της δραχμής στον Μηχανισμό Συναλλαγματικών Ισοτιμιών, οι ευκαιρίες προόδου και μεγέθυνσης ήταν μοναδικές. Το χρήμα ήταν φθηνό, το χρηματοπιστωτικό σύστημα ανοιχτό και γαλαντόμο στην παροχή πιστώσεων, η κατανάλωσηδιαρκώς αυξανόμενη, το εμπόριο ανθηρό, οι κατασκευές μοναδικές και τα εισοδήματα ισχυρά και ικανά να στηρίξουν πλήθος δραστηριοτήτων. Ταυτοχρόνως, την ίδια περίοδο η επιχειρηματική κοινότητα είχε την ευκαιρία άντλησης απίθανων κεφαλαίων από το Χρηματιστήριο Αθηνών, τα οποία απορροφούσαν με περισσή ευκολία, χωρίς έλεγχο και πολλές δεσμεύσεις. 

Μεγάλος αριθμός επιχειρηματιών εξασφάλισε απίστευτα επενδυτικά κεφάλαια, τα οποία ούτε στα πιο τρελά όνειρά τους δεν μπορούσαν να φαντασθούν. Αποδεδειγμένα, οι περισσότεροι αποθησαύρισαν σε εκείνα τα χρόνια της μεγάλης ευφορίας και δεν επένδυσαν τα αντίστοιχα, όπως είχαν υποχρέωση. Το χειρότερο όμως είναι ότι στην πρώτη στροφή, με την εκδήλωση της κρίσης, οι άλλοτε ευνοημένοι εφοπλιστές, κατασκευαστές, χρηματιστές, τοκιστές και σουλατσαδόροι, μεγαλέμποροι, μεγαλομέτοχοι, μεγαλοστελέχη, μεγαλογιατροί, μεγαλοδικηγόροι,τηλεοπτικοί και κάθε λογής αστέρες, το πρώτο που σκέφθηκαν ήταν να την κοπανήσουν και να μεταφέρουν τους θησαυρούς τους σε ασφαλέστερους τόπους. Και τις υποχρεώσεις τους, φορολογικές και άλλες, φρόντισαν επίσης να αμβλύνουν, αφήνοντας τα βάρη στους συνεπείς μισθωτούς, στους έχοντες συνείδηση αστούς της παλαιάς επιχειρηματικότητας και στις λαϊκότερες των τάξεων που δεν έχουν τρόπους να αποφύγουν τα βάρη. 

Είναι η στάση τους προκλητικά άδικη και ενδεικτική των ηθών, ειδικώς της νεόπλουτης τάξης. Αποθησαύρισαν με όλους τους τρόπους, θεμιτούς και αθέμιτους, στα χρόνια της ευφορίας και διέφυγαν στον καιρό της κρίσης. Οι περισσότεροι μάλιστα από αυτούς πρώτα εύχονταν την κατάρρευση, επένδυαν στην πτώχευση και τώρα περιμένουν ως άλλοι λύκοι να περάσει ο χειμώνας της ελληνικής οικονομίας για να αβγατίσουν και πάλι την περιουσία τους, αγοράζοντας μισοτιμής τα εναπομείναντα της βαρυχειμωνιάς. 

Αν έχουν παραμικρή αίσθηση ευθύνης, μπορούν και τώρα να προσφέρουν χείρα βοηθείας στη δοκιμαζόμενη ελληνική οικονομία. Να επαναπατρίσουν τις καταθέσεις τους και να βοηθήσουν τη χώρα να βγει μία ώρα αρχύτερα από την κρίση. Δεν κινδυνεύουν πια, η χώρα είναι ασφαλισμένη. Θα κουραστεί, θα ταλαιπωρηθεί, αλλά θα βγει πέρα από αυτή την τόσο σκληρή περίοδο.

Ας γνωρίζουν λοιπόν οι νεόπλουτοι της Μεταπολίτευσης ότι δεν είναι τουρίστες στον τόπο τους, έχουν ελάχιστο χρέος και, αν τους έχει απομείνει ίχνος πατριωτισμού. οφείλουν να πράξουν τα δέοντα.

Διαβάστε περισσότερα:  
http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=6&artid=347650&dt=08/08/2010#ixzz0wDBOlpti