Ο ΚΑΙΡΟΣ - Γ. Παπαδόπουλος Τετράδης ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ - 18/05/2008

Όποιος ζητάει τα πολλά τα βρίσκει

Οτελος
Ο ΚΑΙΡΟΣ
Ωραίααα. Τώρα που μαζέψατε όλη αυτή τη συρμαγιά σε βενζίνη έχετε εξασφαλίσει τουλάχιστον το τηγάνισμα του επόμενου μήνα. Οι υπόλοιποι, όμως, έχουμε εξασφαλίσει την αύξηση της τιμής, που προκλήθηκε από τον αναίτιο πανικό των υπολοίπων. Και η οποία, αύξηση, θα μείνει. Γιατί να μη μείνει; Ποιος θα την αναιρέσει; Η Αγορανομία, που προστάτευε κάποτε το λαϊκό εισόδημα, έβαλε λουκέτο από τη στιγμή που η Ελλάδα είναι υποτελής των κανόνων της ελεύθερης αγοράς και του ανταγωνισμού, που επιβάλλει νομοθετικά η Ευρωπαϊκή Ένωση

Με τη διαφορά, ότι σε μεγάλες χώρες με πλήθος κατοίκων, δηλαδή πελατών, ο ανταγωνισμός είναι πιθανός. Σε μια χώρα με μόλις 10.000.000 πελάτες και μια αρπακτικότατη διάθεση των εμπόρων και κατασκευαστών είναι πιο εύκολο -και αυτό γίνεται- οι 5-10 ομοειδείς επιχειρήσεις να συμφωνούν μεταξύ τους μια τιμολογιακή πολιτική και να την εφαρμόζουν στην αγορά.

Γιατί να σφάζονται μεταξύ τους για μερικές χιλιάδες πελάτες ο καθένας όταν μπορούν να κερδίζουν όλες με ένα καρτελάκι; Το πολύ πολύ να τους ρίξει κανένα πρόστιμο η αρμόδια Επιτροπή, αν καταφέρει και αποδείξει ότι έχει συσταθεί καρτέλ.

Βάλε από πάνω και την απλοχεριά του Έλληνα, που θεωρεί γυφτιά, και με το δίκιο του, να τρέχει σαν τον Εγγλέζο 20 χιλιόμετρα μακριά για να βρει βενζίνη 10 λεπτά φτηνότερη το λίτρο, έδεσε η σούπα της κερδοσκοπίας.

Βέβαια, 10 λεπτά είναι 34 δρχ. και αν υπήρχανε δραχμές όχι 20 χιλιόμετρα, αλλά 40 χιλιόμετρα θα κάναμε για να ψωνίσουμε φθηνότερα.

Αλλά, σε πείσμα του γκαουλάιτερ (εκ του γκάου) γερμανοθρεμμένου πρώην πρωθυπουργού, η νομισματική δύναμη και αξία είναι θέμα ψυχολογικό και όχι οικονομικό. Κι αυτό αποδείχτηκε περίτρανα με το ευρώ σε όλη την Ευρώπη. Ο νους του ανθρώπου δεν ακούει «ευρώ», ακούει «ένα», «δύο», «πέντε». Δεν ακούει «δέκα», ακούει «λεπτά». Και βέβαια δεν ακούει ότι ένα ευρώ είναι 345 δραχμές, δηλαδή πολλά λεφτά, ούτε ότι 10 λεπτά είναι 34 δρχ., δηλαδή πολλά λεφτά ακόμα και για τα σημερινά δεδομένα.

Έτσι, έρχονται οι πάσης φύσεως παραγωγοί και έμποροι και ζητάνε και τα ρέστα: «Εμείς καρτέλ; Εμείς έχουμε διαφορές στις τιμές μας, ορίστε: 2,94 το γιαούρτι ο ένας, 2,89 ο άλλος».

Αλλά, εκεί αντί να τον γιαουρτώσει η αρμόδια επιτροπή τού ζητάει και συγγνώμη, που τον παρεξήγησε.

Τυχαίο το παράδειγμα, αλλά καθόλου τυχαίο για όποιον ζει στην αγορά, ψωνίζει, φωνάζει εργάτες να δουλέψουν, μαστόρους να μαστορέψουν και βλέπει ότι μέχρι και οι ζητιάνοι στα φανάρια καρτέλ έχουνε φτιάξει. Ένα ευρώ είναι η ταρίφα. Στα 75 λεπτά στραβουμουτσουνιάζουν. Θα μου πεις, αυτοί είναι άνθρωποι, που πεινάνε πραγματικά. Δεν είναι ψωμόλυσσες, με το μάτι πεινασμένο για κέρδος σαν κάτι κατασκευαστές και εμπόρους και μεσάζοντες.

Αλλά σκέψου, ότι κι αυτοί οι πραγματικά πεινασμένοι το 25ράκι του ευρώ, το 0,25 που είναι κοντά 90 δρχ., το σνομπάρουν. Το στραβοκοιτάνε. Κι ας αγοράζουν μ' αυτό στην πατρίδα τους δύο γεύματα. Αφού για το κομπόδεμα της πατρίδας τους δουλεύουν.

Έχουν δηλητηριαστεί από τον μιθριδατισμό της Ελλάδας. Θύματα κι αυτοί ενός ανθρωποβόρου καρτελισμού.

Θα μαλλιάσει η πένα μου να το γράφει: Η Ελλάδα είναι αντικοινωνική χώρα. Οι κάτοικοί της έχουν εξελιχθεί σε αντικοινωνικούς ανθρώπους. Η ατομική επιβίωση και ευημερία με οποιοδήποτε μέσο είναι ο νόμος. Υπεράνω και των νόμων και της ανθρωπιάς και της εξημερωμένης συνύπαρξης.

Σ' αυτό το περιβάλλον κάθε συντεχνία και κάθε παραλογισμός μπορεί να γίνει ρυθμιστής της ζωής των υπολοίπων. Τι μπορεί. Είναι ρυθμιστής. Κάθε βδομάδα κι από ένας. Μπορεί και δύο.

Η κυβέρνηση, λοιπόν, έκλεισε τη συμφωνία με την Ντόιτσε Τέλεκομ, στην οποία έδωσε το μάνατζμεντ του ΟΤΕ, πραγματικά για 450 εκατ. ευρώ. Θα μου πεις, αν το έδινε για 10 δισ. ευρώ θα ήταν επωφελέστερο για την ελληνική οικονομία; Να σου πω. Τα πράγματα είναι απλά, κατά τη γνώμη μου: Η κυβέρνηση θέλει να δώσει τις μεγάλες επιχειρήσεις σε μεγάλους αγοραστές για να βγάλει από πάνω της το άγος της συντήρησής τους και για να τις βάλει να δουλέψουν με συνθήκες ιδιωτικής ανταγωνιστικής κερδοφορίας. Έτσι πιστεύει.

Κάνει το ίδιο έγκλημα, που κάνουν διαχρονικά όλες οι ελληνικές κυβερνήσεις. Μπουκώνουν τις επιχειρήσεις του Δημοσίου με στρατιές ψηφοφόρων τους -ή κατ' υπόσχεση ψηφοφόρων- χωρίς αξιοκρατικά κριτήρια ανταγωνιστικότητας της αγοράς, δεν δίνουν φράγκο για έρευνα και τεχνολογία, αγοράζοντας τα πάντα από ξένους στο πολλαπλάσιο και καταντάνε τους γίγαντες αργοκίνητες μηχανές έως νάνους. Τα παραδείγματα πλήθος.

Το αποκορύφωμα έρχεται, όταν μερικές από αυτές τις κυβερνήσεις αποφαίνονται, ότι οι επιχειρήσεις του Δημοσίου είναι αργοκίνητες, μη ανταγωνιστικές και συχνά ζημιογόνες, και αποφασίζουν να τις πουλήσουν, ενώ είναι το κράτος που τις έχει κάνει σαν τα μούτρα του.

Στο δίλημμα κυβερνάω ή ρουσφετολογώ, οι κυβερνήσεις δεν σκέφτονται καθόλου. Αποκλείουν το πρώτο και αντί να βάλουν τον κόσμο να δουλέψει πραγματικά, προτιμάνε να τον βάλουν απλώς να ψηφίσει.

Πουλώντας στο τέλος την περιουσία του. Επειδή όλες οι επιχειρήσεις του Δημοσίου, ή όπου το Δημόσιο έχει τον έλεγχο, δημιουργήθηκαν, συντηρούνται και σχεδιάζουν με τα λεφτά των Ελλήνων φορολογούμενων. Κυρίως μισθωτών και συνταξιούχων.

Όπως, άλλωστε, και όλοι οι υπουργοί και πρωθυπουργοί.

ΥΓ Στη Βουλή ο υπουργός ΠΕΧΩΔΕ Γ. Σουφλιάς χαρακτήρισε κουβέντες του ΠΑΣΟΚ «παπαρολογίες». Προς ενημέρωση του κοινού παραθέτουμε το παρακάτω επιστημονικό πόνημα από το internet:

«Τι είναι τελικά η παπαριά;

Η παπαριά είναι ένα δέντρο σαν την αχλαδιά μόνο που δεν κάνει αχλάδια. Ανήκει στην οικογένεια των Papariae στην οποία ανήκει η παπάγια και το αγγούρι. Πρόκειται για δέντρο της ερήμου το οποίο προστατεύει τον καρπό του με πολλά τριχίδια. Με αυτή την μέθοδο τα διάφορα πουλιά-θηρευτές δεν πλησιάζουν. Ο καρπός του εν λόγω δέντρου (παπάρι) παρατηρείται έντονα μετά το 2ο έτος της ηλικίας του. Ακόμα τα παπάρια είναι πολύ ευαίσθητα σε πιέσεις. Μπορεί εύκολα να πρηστεί λόγω μεταβολών του περιβάλλοντος στη θερμοκρασία, το pH, και την υγρασία. Προτιμούν να αφεθούν σε ηρεμία και με'τα από μια μικρή αύξηση θερμοκρασίας που προκαλείται από μικροερεθίσματα εκτοξεύονται τα σπόρια που μεταφέρονται στο άνθος με τον άνεμο (ανεμογκάστρι). Λόγω του φαινομένου του θερμοκηπίου ελάχιστα παπάρια είναι φυσιολογικά και λειτουργικά, για αυτό και πρέπει να τύχουν προσοχής από τους γεωπόνους».
Γ. Παπαδόπουλος Τετράδης tetradis@enet.gr.
ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ-18/05/2008 http://www.enet.gr/online/online_fpage_text/id=99161944,69492088,12263192